Wandelmuziek

Vrijwel elke dag maak ik drie keer per dag een wandeling, eigenlijk al sinds de start van die wereldwijde gezondheidscrisis die nu bijna voorbij is met die naam die ik niet meer kan hóren... 's Morgens een wandeling van een minuut of twintig, luisterend naar een podcast over iets lichtvoetigs als voetbal, media, muziek of ongein-gedoe, tussen de middag zo'n half uur (maar soms langer) met in mijn oor iets met een serieuzere of educatievere toon en 's avonds wandelen Bastiaan en ik een langer stuk.

'Heb je zin om wat te luisteren, of niet?' was tot voor kort ongeveer de standaardvraag aan het begin van onze avondwandeling. Soms was het antwoord 'nee' en kletsten we wat tijdens het lopen, maar regelmatig ook was het antwoord 'ja'. Bastiaan luistert sowieso graag muziek en ik heb altijd wel een podcastje op m'n smartphone klaar staan. 

Maar begin december keken we naar de muziekkwis van de Top 2000 en zagen en hoorden we een stukje van de band Silk Sonic, met onder meer Bruno Mars. Dat vonden we zulke fijne muziek dat we tijdens onze wandeling op de avond erna besloten om samen - maar ieder op z'n eigen 'oortjes' - het laatste album van deze band te beluisteren. En dat beviel ons zo goed dat we er een traditie van hebben gemaakt. De ene avond laat ik m'n zoon kennis maken met een album uit de jaren zeventig of tachtig (The Wall, Rumours, A night at the opera, Bridge over troubled water etc. etc.) en de avond erna laat Bastiaan me horen hoe 'alternatieve' muziek van vandaag de dag klinkt (San Holo, Caravan Palace).

Dus denk niet meteen aan allerlei onheil als u 's avonds twee kerels zwijgend door uw straat ziet lopen en af en toe naar elkaar ziet knikken. Het betekent niet per se dat ze een open schuurdeur, een niet afgesloten auto of een niet op slot staande e-bike hebben ontdekt. De kans is groot dat ze stilletjes naar hetzelfde album luisteren en elkaar aan het eind van elk nummer laten blijken wat ze ervan vonden.