Jammer

In onze agenda stonden afgelopen weekend twee dingen met vette letters geschreven. Zaterdagavond het verjaardagsfeest van mijn zus, zwager en nicht en zondag een dagje Efteling met mijn andere zwager, zijn vrouw en kinderen. Zij werken bij Post NL (door mij nog altijd PTT genoemd) en hadden voor ons heel goedkope kaartjes geregeld voor de jaarlijkse 'Post NL-Eftelingzondag'.

Ook in mijn agenda stond een tandartsbezoek op donderdag. Niet met vette letters, maar veel zou het niet voorstellen. Er moesten twee afgebroken vullingen worden gerepareerd. Wel schreef hij me meteen antibiotica voor, omdat ik last zou kunnen krijgen van een zeurende kaakontsteking waarvoor ik morgen naar de kaakchirurg moet. Die antibiotica kwam me op z'n zachtst gezegd goed van pas. De dag na het tandartsbezoek was de pijn niet om te harden. Niet op de plek van die kaakontsteking, maar onder een van de vullingen die waren gerepareerd. Zaterdag belde ik de 'weekend-tandarts', die zei dat ik 's avonds kon langskomen. Ik vroeg me al af of ik met zo'n zere kaak naar het familiefeestje moest gaan, maar nu ging daar sowieso een streep doorheen. Jammer, maar helaas...

De tandarts maakte een foto en zag dat ik niet één maar twéé kaakontstekingen had! Maar hij had ook goed nieuws: de antibiotica zou nu snel gaan werken zodat mijn 'familie-zondag' niet in gevaar kwam.

Inderdaad deed mijn kaak 's avonds minder pijn. Maar nu kwam er een flinke migraine opzetten, die me kotsmisselijk maakte. Ik zal niet in detail treden, maar in de nacht van zaterdag op zondag heb ik zo vaak gespuugd dat de Draak van Sint Joris er een puntje aan kon zuigen...

Dat werd dus ook geen Post NL-Eftelingdag met de familie. Weer zo'n geval van jammer, maar helaas...

Mijn tandartsbezoek was geen Fata Morgana

Ik vond het vooral voor Bastiaan erg jammer. Die had als Langnek uitgekeken naar het zwieren en zwaaien met zijn neven in de Phyton en Vliegende Hollander. Ikzelf had nog wel een soort van Efteling-gevoel. Als ik in m'n bed m'n ogen dicht deed voelde het als een Phyton-ritje, compleet met kotsneigingen. En telkens wanneer ik in de loop van de zondag in de badkamer-spiegel keek ging ik meer lijken op de heks uit  Hans en Grietje...

Maar de echte Efteling was toch leuker geweest. Liggend in bed fantaseerde ik dat de mensen van PTT-Post zo enthousiast over de Efteling zouden zijn geworden dat ze hadden afgesproken voortaan alleen nog post te bezorgen op adressen waar 'papier hier!' werd geroepen...

Al met al was het een jammer-weekend. Jammer van zaterdag en jammer van zondag. En dan heb ik het nog maar niet over het ge-jammer dat Wilma en Bastiaan van mij moesten aanhoren...

Morgen, 24 april, naar de kaakchirurg. Ik weet nu al 100% zeker dat ik dan voorlopig nog niet jarig ben!