Vervoer

Ik schrijf de stukjes voor mijn weblog liggend op de bank, zittend aan de eettafel, maar soms ook bijvoorbeeld tijdens een metroritje. Maar zo onconfortabel als vandaag is het nog niet geweest terwijl ik m'n tekstje tikte. Ik ben met de trein op weg naar Apeldoorn voor een vergadering, maar omdat er verschillende treinen zijn uitgevallen heb ik lang moeten wachten en was er in deze overvolle trein geen zitplaatsje meer te bemachtigen. Dus sta ik nu te wiebelen in een gangpad ergens tussen Woerden en Utrecht. Omdat ik van plan was onderweg nog wat met m'n laptop te werken heb ik een 1e klas-kaartje gekocht, en als gevolg daarvan sta ik sta hier wél confortabel te wiebelen. Met andere woorden: ik mag niet klagen. Dat mag trouwens ook letterlijk niet, want ik bevind me in een stiltecoupé. Dat heeft de NS dan wel weer slim bekeken.



Ach, ik ben niet zo anti-OV hoor, maar het is toch wel handig dat ik een auto voor de deur heb staan. Morgen halen we onze nieuwe auto op bij de garage. Afgelopen weekend heb ik daarom onze zeven jaar oude Picasso leeggeruimd. Dat viel trouwens nog niet mee.



Nadat ik achter m'n auto de gevarendriehoek
ontdekte moest ik lachen en vroeg ik Bastiaan
er een foto van te maken

Eigenlijk realiseerde ik me nu pas wat voor een bende ik elke autorit met me meesjouw. Uit alle deuren, kastjes en netzakjes (die mapjes die aan de achterkant van de voorstoelen hangen) kwam van alles en nog wat tevoorschijn. Donald Duck-pockets, zakjes papieren tissues, pakjes met van die  vochtige 'smoelendoekjes', boodschappentassen, cd's, speelgoedautootjes. Pfff... je zou er wild van worden.

Op een gegeven moment keek ik achter m'n auto en bleek Bastiaan de gevarendriehoek te hebben uitgevouwen en neergezet.

Dat leek me nou weer wat overdreven...