Toen het een paar weken terug in de pers ging over het vuurwerkverbod dook voormalig ADO Den Haag-voetballer Michel Adam een paar keer op in tv-programma's als Beau en Lubach op Zondag. Hij is tegenwoordig verkoper van vuurwerk en vertegenwoordigde die branche. Als tiener kende ik de familie Adam goed. In de zomer trok ik veel met Michel en z’n twee broers op, omdat we jarenlang in de weekends op dezelfde camping stonden. Hij was zes jaar jonger dan ik, maar kon toen al geweldig goed voetballen.
Al eerder schreef ik in een blog dat zijn familie zo gastvrij was en dat dat bloemrijke Haagse taaltje voor mij een verademing was in vergelijking met het ‘gewone’, saaie woordgebruik dat ik doorgaans om me heen hoorde. Michels vader dreigde met een ‘penantie’ (penalty) als hij ongehoorzaam was, een jongen noemden ze een ‘gowzàh’ en als ze met iemand een onenigheid hadden was dat een ‘tering-lèjâh’.
En daar waar ik gewend was om het woord ‘stoppen’ te gebruiken introduceerden Michel en zijn familie ‘kappù nâh!’, al ver voor stripfiguur Haagse Harry was bedacht. Misschien zou het een idee zijn om Michel een rol te geven bij het wijzen op de verplichting om mondkapjes op te doen in publieke binnenruimtes: Nâh mondkappù op!
Of zouden ze in Den Haag daar een ander woord voor bedacht hebben? ‘Bekbedekkâh’ bedacht ik net zelf. Serieus! Ik ging googelen voor een leuk Haags plaatje bij dit blog en wat denk je..?
Er is echt een goeie Hagenees aan mij verloren gegaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten