Wanneer ik lees of hoor dat leerlingen van de middelbare school in deze corona-tijd zo veel lessen moeten missen heb ik best met ze te doen. In het voorjaar waren de scholen dicht en moesten ze thuis via hun pc of laptop maar lessen zien te volgen en nu zijn de scholen nog wel open, maar vallen er wel erg veel lessen uit omdat er niet genoeg leraren fit zijn.
Tijdens mijn schooltijd miste ik ook weleens lessen. Maar dat kwam niet door zoiets als een virus. In de jaren zeventig - de tijd van de koude oorlog - waren we niet bang om virussen op te lopen, maar dat dé Russen Nederland kwamen binnenlopen. En we misten weleens lessen vanwege ijsvrij, maar vooral omdat we daar zo af en toe zelf voor kozen. We spijbelden!
In de jaren dat ik middenin het centrum op school zat (op een dependance in de Dordtse Vriesestraat) slenterden we af en toe tijdens lesuren door de oude binnenstad of gingen we naar Visser's poffertjessalon op de Groenmarkt. En toen ik in een ander schooljaar in het hoofdgebouw in het Oranjepark zat fietsten we soms met een groepje naar het centrum, waarbij we ons weleens rot-schrokken omdat we een leraar tegemoetkwamen die net van de dependance onderweg was naar het hoofdgebouw. Ook kwam het voor dat ik een uurtje met een van m'n klasgenoten (wiens vader en moeder werkten) mee naar huis ging. En wanneer ik daarna in de hal van de school m'n naam op het bord zag staan betekende dat dat ik me moest melden bij de rector, om daar mijn smoes te vertellen.
Ach ja, dat was toen. En het is vast ergens goed voor geweest. Al is het wel zo dat het thuiswerken in deze corona-tijd me soms - hoe onterecht ook - een beetje dat ouderwetse spijbelgevoel geeft. Het zou zo maar kunnen dat ik binnenkort 's nachts wakker schrik omdat ik droomde dat ik voor het eerst sinds lange tijd weer naar kantoor ging en in grote letters mijn naam op een bord in de hal zag staan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten