Nadat ik mijn wekelijkse stukje op deze pagina heb getikt moet ik het nog een naam geven. Een titel. En gek genoeg dat valt soms echt niet mee. Met enige regelmaat kom ik uit bij een naam die allitereert. Vorige week koos ik voor De Zweedse Zetel, een paar weken ervoor De Bakkelieten Beller en eerder schreef ik over De Bescheiden Betoger, Het Krijt-complot, De Gehaaste Grootgrutter en Het Paarden-perplex. En al in oktober 2010 paste de titel 'De Verderfelijke Vliering' prima bij de inhoud van mijn blog.
Mijn keuze voor dat soort titels is waarschijnlijk het gevolg van iets dat ik heb opgelopen in mijn jeugdjaren en de oorsprong is Vlaams. Willy Vandersteen was een meester in het bedenken van allitererende titels voor zijn Suske en Wiske-boeken. Ik ben schatplichtig aan hem!
En toeval of niet: in deze Corona-tijd pak ik zo af en toe nog wel eens zo'n oude strip met die rode voorkant, waarvan sommige pagina's vaak al spontaan loslaten. Dan lees ik de verhalen nog een keer die ik vroeger zo vermakelijk of spannend vond en probeer ik datzelfde gevoel terug te halen. Dat lukt niet altijd hoor, want de kwaliteit van de verhalen loopt uiteen van meesterlijk en spannend tot verschrikkelijk en kinderachtig. Maar ach.. het is jeugdsentiment.
Waarom ik die oude strips juist sinds enkele maanden weer wat vaker uit de kast pak weet ik niet precies. Maar misschien kwam ik onbewust wel op het idee toen ik foto's bekeek van afgelopen zomer. Bastiaan had z'n behaarde kin een poos niet geschoren en had wel wat weg van Jerommeke. En de haardracht van een andere held uit die stripreeks komt wel enigszins overeen met die van deze aan Vandersteen schatplichtige schrijver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten