Druk

Stel: je hebt je twaalf-en-een-half jaar geleden voorgenomen elke donderdag (waarom eigenlijk donderdag?) een stukje te schrijven op je blog. Niet over gewichtige zaken en wereldproblemen, maar over alledaagse dingen, en over anekdotes van vroeger. Gewoon omdat je het nou eenmaal leuk vindt om te schrijven, meer niet.
Maar schrijven is niet alleen je hobby. Ook op kantoor zitten mensen te wachten op de dingen die je aan het pap beeldscherm toevertrouwt. Een wethouder die wil worden geadviseerd over de veiligheid in de haven, of een directeur die moet weten welke ambities we hebben om de geluidoverlast in de stad te verminderen. En is de bodem nou echt zo vervuild dat dit gezondheidsproblemen veroorzaakt? Dit zijn zo maar wat voorbeelden. En gelukkig hoef ik niet zelf al deze kennis tot in detail te hebben, maar van mij (en mijn collega’s) wordt wel verwacht dat ik het materiaal dat de inhoudelijk-deskundigen aanleveren verwerk tot een begrijpelijk stuk, voorzien van een advies. Leuk werk hoor, maar de laatste tijd is het structureel veel te druk.

Over druk gesproken: er is ook leuk nieuws. Deze week wordt ‘Het Boek Ma(e)rtens’ gedrukt, een meer dan 200 bladzijden tellend boek over de geschiedenis van de voorouders van mijn moeder’s moeder. Een boek dat deze hobby-schrijver heeft geschreven in nauw overleg met zijn achterneef Rob Martens, die onnoemelijk veel research heeft gedaan.

We zijn trots op het resultaat, maar al dat geschrijf in werk- en privé-tijd leidde ertoe dat ik afgelopen donderdag voor het eerst verstek liet gaan op deze blog. En dat realiseerde ik me pas toen ik mezelf donderdagavond ouderwets in het zweet stond te dansen op ondermeer ‘Paradise by the dashboardlight’ en ‘Freed from desire’, tijdens het kerstfeest van m’n werk in Dudok in het Park.

Lekker hoor... even de druk van de ketel!