De gehaaste grootgrutter

Vorige week had ik het woord ‘druk’ boven m’n stukje gezet. En toen ik net aan het schrijven van dít tekstje begon was dat weer het woord dat het eerste in me opkwam. Niet om nogmaals te klagen dat ik het zo druk heb hoor, maar dinsdag stapte ik bij een kantoorgebouw aan de Rotterdamse Delftsestraat naar buiten en hoorde ik een automotor gieren.

Ik keek op en zag een bezorgwagen van Albert Heijn midden in een voor de tram aangelegde groenstrook. En hij zat muurvast met een van z’n voorwielen. De chauffeur zat enigszins in paniek almaar z’n gaspedaal in te drukken, wat tot gevolg had dat z’n wagen een steeds diepere kuil groef in het gras. Ondertussen kon er van twee kanten geen tram meer langs, wat leidde tot twee lange files op de rails.

Ik ben geen ‘ramp’toerist, maar heb toch even vanaf een afstand staan kijken en vroeg me vooral af waarom de chauffeur van de grootste supermarkt eigenlijk had besloten om op deze plek de groenstrook over te steken... Veelzeggend was wel dat de tekst op de zijkant van de AH-wagen begon met de woorden ‘druk, druk, druk’. Was de bestuurder inderdaad zo gehaast en opgefokt dat hij niet een paar meter verder kon rijden, waar een keurige stenen weg ligt die het groen doorkruist?

Laat het een wijze les zijn voor die gehaaste grootgrutter met ‘druk, druk, druk’ op z’n auto. Neem een voorbeeld aan de Kerstman. Die bezorgt in deze tijd nog véél meer pakketjes dan alle supermarkten bij elkaar en die roept niet voor niets ‘ho, ho, ho’!