Ouwe Sint

Zoals ik al eerder op deze blog heb aangegeven ben ik bezig met het schrijven van een boek over de voorouders van mijn oma, Clementien Martens. Ik doe dat samen met mijn achterneef Rob, die al vele jaren bezig is met een stamboomonderzoek. Omdat we in het boek ook veel foto’s van vroeger opnemen stuitte ik laatst op een foto met Sint en Piet bij mijn opa en oma voor de deur. De foto ‘haalt het boek niet’ maar het leek me leuk om ‘m vandaag (zo ongeveer 65 jaar later) te plaatsen op deze blog. Ik zie m’n opa en oma in de deuropening staan en m’n moeder met haar zussen op de stoep van de Marcellus Schampersstraat.
Maar wat vooral opvalt is dat de tijden zijn veranderd. Zwart kon toen nog, maar zou tegenwoordig niet meer worden geaccepteerd. Want Amerigo hoort toch wit te zijn...! Of is misschien een roetveegpaard de beste oplossing?

Vandaag heb ik de Sint hier niet door de straat zien rijden, maar hij is wel geweest. Nadat ik vanavond was thuisgekomen en even naar boven was geweest om me om te kleden stonden er drie schoenen voor de achterdeur, met daarin ‘wat lekkers’. Een schoen van Wilma, een schoen van Bastiaan en...

nóg een schoen van Bastiaan.

Wij hadden we onze schoenen niet gezet, dus had de Sint zelf maar drie schoenen uit de hal gehaald. Hartstikke lief, en logisch dat hij in de gauwigheid niet precies wist van wie die grote schoenen precies zijn. En die man wordt er nou eenmaal niet jonger op! Ook op kantoor kreeg ik wat lekkers, dat leuk was ingepakt. Maar daarbij werd me wel duidelijk dat ook de zak van Sinterklaas niet meer is wat hij ooit geweest is...