De tijd dat ik de hele Rotterdam Marathon liep ligt definitief achter me. Twintig en negentien jaar geleden liep ik er twee, en hoewel ik het voor geen goud had willen missen ga ik m’n (inmiddels dus negentien jaar oudere) lichaam niet meer blootstellen aan de vele broodnodige trainingskilometers. Gelukkig is er een andere manier om toch de unieke sfeer door de ogen van een loper te kunnen beleven: de estafette. Opgeknipt in vier stukjes is die ruim 42 kilometer best te doen. Dit jaar eiste ik bij m’n medelopers het laatste deel van het parcours op. Dus stapte ik pas op m’n fiets richting wisselpunt nummer 3 nadat ik op tv had gezien dat de echte profs al ‘lang en breed’ waren gefinisht (al is ‘klein en smal’ meer van toepassing op die gasten die de marathon in 2 uur en 5 minuten afraffelen).
Overigens heeft het lopen van het laatste estafette-stuk niet alleen maar voordelen. Het is namelijk een langere afstand (12,5 km), de temperatuur is op dat tijdstip al flink opgelopen (afgelopen zondag zo’n 20 graden) en je loopt tussen mensen waarvan de meesten er al 30 km op hebben zitten. Diep respect hoor, maar er zijn er genoeg die alleen nog kunnen waggelen als zombies en die zich nauwelijks nog bewust zijn van wat zich in hun omgeving afspeelt. Het vergde afgelopen zondag veel concentratie en ‘stuurmanskunst’ om zigzaggend tussen deze échte helden toch nog te proberen om een redelijk tempo te lopen. Om maar niet te spreken over het spekgladde wegdijk bij de vele drinkposten langs het parcours, omdat het lag bezaaid met natte sponsjes en tot pulp verworden kartonnen bekertjes.
Maar...: wát een feest onderweg. Wát is het geweldig om die vele tienduizenden mensen langs het parcours te zien en te horen. Naarmate de dag vorderde werd het alleen maar drukker! Zanggroepjes, hoempapa-orkesten, deejay’s en ga zo maar door...
En als slotstuk: de Coolsingel. Ik zat ondanks de slechts 12,5 km toch al vrij kapot toen ik ‘m vanaf de Blaak opdraaide, maar vanaf dat moment ging alles in een roes. En het bijzondere: de finish was daar afgelopen zondag voorlopig voor de laatste keer. De boel gaat op de schop en over een paar jaar ligt er een mooie wandel- en fietsboulevard, met veel minder ruimte voor de auto. De dag na de Marathon begonnen ze met de sloop en daarna begint het opknappen.
Ikzelf was zondagavond trouwens ook gesloopt, maar weer opknappen duurt bij mij gelukkig geen jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten