Drinken

Dat onze jack russel een daagje ouder wordt is onder meer te merken aan het feit dat hij tegenwoordig veel drinkt. Met als gevolg dat hij wanneer we hem uitlaten niet weet hoe snel hij naar het daarvoor bedoelde grasveldje moet rennen om zijn kleine lijf compleet leeg te laten lopen. Wanneer ik ‘s morgens met hem een blokje om ga en we daarna weer thuis arriveren stiefelt hij meteen naar de drinkbak om z’n dorst te laven. En dat met z’n grote tong legen van zo’n roestvrijstale drinkbak gaat met veel herrie gepaard.

Maar soms lukt het Moos niet om zich meteen vol te gieten. Dan is onze kat Sam namelijk op z’n dooie gemakkie met zijn drinkkwartiertje bezig bij hun gezamenlijke drinkbak. Die slurpt de bak niet in rap tempo leeg, maar drinkt ongeveer druppel voor druppel met dat kleine schuurpapier-tongetje van ‘m. Moos heeft echt het lef niet om Sam weg te duwen, dus blijft in dat geval gedwee achter hem staan te wachten. Sam kijkt dan af en toe ‘ns om maar voelt zich totaal niet opgejaagd en gaat onverminderd (traag) verder met zijn drinkpartij. Volgens mij baalt Moos er inmiddels van dat hij geen vingers heeft waarmee hij ongeduldig op de vloer kan trommelen, al weet ik zeker dat dat niks zou uitmaken.

Toen ik het deze week - met die hoge temperaturen - best zielig vond dat ons hondebeest weer zo lang moest wachten besloot ik om zijn lege eetbakje te vullen met water en die naast de (nog altijd door Sam bezette) drinkbak te zetten. Meteen dook Moos erop af. Zijn rode 'collega' keek even op maar ging daarna weer onverstoorbaar verder. Ik vond het een koddig gezicht, vooral dat contrast tussen het luidruchtige geslobber van de hond en het tergend langzame geluidloze gelik door de kat. Misschien leuk om er een foto van te maken, bedacht ik toen. Want ik heb wel eens gelezen dat foto's of video's van katten altijd enorm scoren op internet (en van poezen trouwens ook). Maar net toen ik wilde afdrukken vertoonde onze Sam diva-gedrag en deed hij wat stappen achteruit.

Moos bleef gelukkig wel lekker drinken, dankbaar dat ik hem verlost had van zijn collega-huisdier. Het lijkt me trouwens best een bijzondere ervaring om al last te hebben van een flinke kater vóór je veel gaat drinken...