daar ligt er een klaar,
Deze week bestond de Top 40 vijftig jaar. En in de krant, op de radio en bij het TV-nieuws (waar naast afschuwelijke zaken gelukkig soms ook luchtigere dingen aan de orde komen) hoorde ik een aantal veertigers en vijftigers herinneringen ophalen aan de tijd dat ook zij destijds trouw de rit naar de platenzaak maakten voor dat ene papiertje.
Zouden zij ook net als ik allerlei ordners op de vliering hebben liggen met vele jaargangen van de Top 40.
Allemaal van die unieke exemplaren waarvoor vele honderden kilometers is gefietst en die je tegenwoordig met een muisklik zo als PDF kan downloaden van internet...
het gedrukte exemplaar
van de Veronica Top 40,
de enige echte Nederlandse hitparade ('hitpureed')
Ik hoorde dit spotje op radio Veronica en was verkocht. Vanaf dat moment fietste ik vele jaren lang op donderdag naar de platenzaak om de nieuwe Top 40 te bemachtigen. En thuisgekomen leerde ik hem ongeveer van buiten, zeker in de beginperiode; in april 1973. Ik weet die datum nog zo goed omdat ik alles keurig opborg in ordners. Want het was niet alleen een kwestie van door-pluizen en bij de hand houden als je luisterde naar 'De Nationale Zaterdagmiddaggebeurtenis' (eerst de Tipparade, daarna de Top 40), het was ook de bedoeling al die 'top veertigs' te bewaren voor het nageslacht.
Ze moeten destijds - bijvoorbeeld bij Radio Modern aan de Sarisgang in Dordrecht - ongeveer gek zijn geworden van dat gozertje dat elke week om dat gedrukte exemplaar kwam zeuren. En als ie er donderdag nog niet was, dan ging ik vrijdag weer en indien nodig zaterdag nog een keer. Want stel je voor dat ik er eentje zou missen!
Wanneer we 's zomers een paar weken op camping Hoeven in Brabant doorbrachten fietste ik naar Oudenbosch (ook regelmatig voor niks) en als we in het buitenland op vakantie waren vroeg ik aan vriendjes of familie of ze de Top 40 voor me wilden halen.
Deze week bestond de Top 40 vijftig jaar. En in de krant, op de radio en bij het TV-nieuws (waar naast afschuwelijke zaken gelukkig soms ook luchtigere dingen aan de orde komen) hoorde ik een aantal veertigers en vijftigers herinneringen ophalen aan de tijd dat ook zij destijds trouw de rit naar de platenzaak maakten voor dat ene papiertje. Zouden zij ook net als ik allerlei ordners op de vliering hebben liggen met vele jaargangen van de Top 40.
Allemaal van die unieke exemplaren waarvoor vele honderden kilometers is gefietst en die je tegenwoordig met een muisklik zo als PDF kan downloaden van internet...
En het nageslacht? Dat geeft natuurlijk niets om die ouwe vergeelde papiertjes. Logisch natuurlijk, in dit digi-tijdperk. De smartphone-jeugd van tegenwoordig kan zich vanzelfsprekend helemaal niets voorstellen bij de hierboven beschreven obsessie. Eigenlijk kost het ook mijzelf veel moeite om me voor te stellen hoe belangrijk zoiets toen voor me was. En toch: zo hééél af en toe bladert deze meneer nog wel eens in zo'n oude ordner. Dan zie de aantekeningen die ik erop maakte en ruik ik letterlijk de geur van de jaren zeventig. Daar kan geen internet tegenop...
