Nostalgisch campingleven

Dankzij het mooie september-weer lukt het aardig om het zomervakantie-gevoel nog een beetje vast te houden. Maar de dagen worden snel korter in deze tijd van het jaar. Ik tik dit stukje om ongeveer kwart over 8 zittend in de tuin en zie het om me heen langzaam donker worden.Onze kampeerspullen zijn alweer een poosje opgeborgen en de caravan staat al lang en breed in de stalling, maar op TV kijk ik graag naar programma's als 'Campinglife', 'We zijn er bijna' en (zelfs) 'Vive la Frans'. En zo af en toe pik ik op Best 24 ook nog wel eens een oude aflevering van 'Villa Felderhof' mee. Niet omdat dit allemaal even hoogstaand of cultureel verantwoord is, maar vooral om - na een lange werkdag - soms toch nog een beetje in zo'n vakantiesfeertje te blijven.

Ergens halverwege de jaren zeventig kwam er ook een televisieploeg langs op camping Hoeven, waar wij de zomerse weekends doorbrachten. Ik heb geen idee meer om wat voor programma het ging. Wel weet ik nog dat de destijds bekende acteurs Pieter en Luc Lutz een komische sketch deden met een klein punttentje en een kampvuurtje. 

En dat moest ik-weet-niet-hoe-vaak over. Allereerst bleef het kampvuurtje niet branden en werd mijn vader ingeschakeld om te regelen. En vervolgens moest een van de twee Lutzen zogenaamd vallen over een scheerlijn en moest de ander roepen 'Huib, wat ben je toch een oen'. Die zin moest zo vaak over dat-ie veertig jaar later nog zo ongeveer tot mijn standaard-vocabulaire behoort.

Ook filmde de TV-ploeg in de caravan van mijn oom Piet en tante José. Als ik het me goed herinner legde m'n oom een kaartje met mijn ouders en stond mijn tante in een pannetje te roeren in haar jaren-70 caravankeukentje.

Er was in die tijd nog geen videorecorder of YouTube, dus ik heb het filmpje nooit meer teruggezien. Ik denk ook niet dat dit hoogtepunt van de Nederlandse televisiegeschiedenis überhaupt bewaard is gebleven. Zelfs complete TV-series die destijds de Televizierring wonnen (Ja zuster, nee zuster) werden in die jaren gewoon 'gewist' omdat de ampexbanden waarop alles werd opgenomen zo vreselijk duur waren. Of zal ik in het vervolg voor alle zekerheid ook eens wat vaker van die zwart-wit filmpjes op Nostalgienet checken...?

Over zwart-wit gesproken: het is half 9 geweest en nu ik opkijk vanaf m'n tablet zie ik alleen de witte 'solar-lampjes' nog in onze zwarte tuin...