De documentaire bevatte ook een filmpje over de beginjaren dat ik al eerder had gezien, waarop te zien was hoe mensen aan het prille begin van het seizoen bij de poorten stonden te dringen om vervolgens met z'n allen een spurt te nemen naar het kampeerplekje dat ze dat jaar wilden hebben. Grappig om te zien hoe dat toen ging.
Maar vooral de rest van de documentaire was voor mij heel herkenbaar.
Omdat Wilma's ouders vele jaren lang op camping Bakkum hebben gestaan heb ik er tussen 1984 en 1997 vele zomerse weekenden doorgebracht.M'n schoonouders hadden er een huisje en waren daar, tenzij het een poosje echt beroerd weer was, van - zeg maar - eind april tot half september.
Elektriciteit en stromend water was er nog niet. M'n schoonvader moest bij de 'accuboer' regelmatig een accu ruilen en olielampjes draaiden overuren. Water werd gehaald bij de washokken en in een zinken teil gegoten, die op een stellage schuin-boven het huisje stond zodat het via een slangetje zo in de kraan belandde.
Maar het meest bijzondere was toch wel dat het huisje ieder voorjaar opnieuw in elkaar werd gezet en ieder najaar weer moest worden afgebroken. Een hele ploeg kwam eraan te pas om voor dag en dauw al te beginnen met de op- of afbouwklus.
 |
| Zonnige foto's uit 1987 |
Maar wanneer het huisje er na al dat opbouwwerk in het voorjaar eenmaal stond, was het tijd om te rusten en te genieten. Het was een ideale plek voor een wandeling door de duinen of naar het strand, voor een fietstocht naar Bergen-aan-Zee of voor een spelletje kaarten, jeu-de-boules of badminton.
Of om gewoon languit in het zonnetje in een stoel te hangen onder het motto 'maf ze en bak 'm'.
