Het café was volgestouwd met Duitsers en m'n neef René en ik zaten daar als 13-jarige jochies tussen.
Vier jaar later was het weer raak. Ondanks de absentie van wereldspelers als Cruijff en Van Hanegem reikte Oranje in Argentinië weer tot de finale.
We waren dat jaar nog niet op vakantie, dus ik zag de finale thuis op onze nog niet zo lang geleden aangeschafte kleurentelevisie (zonder afstandbediening natuurlijk).
Voor de derde WK-finale die Nederland speelde hoef ik niet zo ver terug in m'n geheugen.
Die was in 2010, maar liefst 32 jaar na de finale in Argentinië.
En ik weet niet of de techniek op voetbalgebied in die jaren echt is verbeterd, maar de techniek met betrekking tot het via de beeldbuis bekijken ervan in ieder geval wel.
En nu zijn we alweer vier jaar verder en zou het zo maar kunnen dat we - ondanks het feit dat we niet fraai volgens 'de Hollandse School' voetballen - straks wéér in de finale staan. En weer is de techniek stappen verder.
Want wat voel ik me oud wanneer ik Bastiaan op YouTube wazige doelpunten uit het WK'74 laat zien...
Het volgende WK bekijk ik waarschijnlijk op m'n Google Glass, terwijl ik aan het hardlopen ben...
Dit jaar bekijk ik dankzij het mooie weer veel wedstrijden op m'n iPad.
Lekker buiten, onderuitgezakt in een tuinstoel.
Maar de wedstrijden van het Nederlands elftal kijk ik natuurlijk - samen met Bastiaan of bijvoorbeeld bij m'n ouders - op een gewone TV en niet op een kleine tablet.
Hoewel...: ik kan bij al die opwinding soms wel een klein tabletje gebruiken hoor, voor onder m'n tong...'
Zie ook 'De Russen komen', 'Toeter' en 'Vierenzeventig