Vakantie-voorpret

De vakantie-voorpret begint eigenlijk pas echt wanneer we de caravan gaan halen. Bastiaan gaat dan ook maar wat graag met z'n vader mee naar de stalling in Zevenhuizen. Ook dit jaar weer. Het is een rit van een klein half uurtje, maar ookal moesten de ruitenwissers dit keer soms even aan onderweg, de zomerse muziek op de radio bracht ons helemaal in de stemming.

Voor we thuis weggingen heb ik dubbel gecheckt of ik de caravansleutels bij me had, want die was ik een paar jaar terug een keer vergeten. Ook keek ik extra goed of het pasje in mijn portemonaie zat waarmee ik het hek van de stalling moet activeren. Want ja, vorig jaar stond ik zonder pasje voor het gesloten hek. Tsja, soms vergeet een mens wel eens wat, en ik ben af en toe toch zo ontzettend menselijk...

Bij de stalling aangekomen opende Bastiaan het hek met mijn niet vergeten pasje en pakte ik daarna de caravanspiegels uit de caravan, dankzij de niet vergeten caravansleutels. Compleet tevreden stapte ik vervolgens op mijn auto af, om daarna enkele tellen lang stom naar de mijn achterklep en bumper te gaan staan kijken...

'Shit, mijn trekhaak!' riep ik, waarna Bastiaan uit de caravan kwam en naar me toe rende.

De nieuwe auto die we vorig jaar kochten heeft een demontabele trekhaak. Wanneer je geen aanhanger trekt moet je de trekhaak verwijderen, omdat de achteruitrij-sensoren anders niet goed werken. Dus vorig jaar augustus heb ik dat ding keurig in mijn schuur opgeborgen.
Lachend stapten we in de auto. Terug naar huis! Had ik toch maar mooi de vakantie-voorpret met bijna een uur verlengd!!