In de auto op weg naar huis zat Bastiaan met het kado voor de hond in z'n hand en zei hij 'wat een grote zak eigenlijk voor zo'n klein dingetje'. Dat klonk wat vreemd, en bij mij floepte er meteen uit 'dat zei m'n..', waarna ik me realiseerde dat ik het tegen een kind van elf had.
'Wat wou je zeggen pap?' vroeg hij me. 'O, niks', antwoordde ik. Daarna was het even stil, maar vervolgens gierde meneer het uit.
'Hihihi... ik weet wat je wilde zeggen hoor..', en samen kregen we de slappe lach.
'Hihihi... ik weet wat je wilde zeggen hoor..', en samen kregen we de slappe lach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten