Ik tik dit stukje om half 8 's avonds, zittend in de tuin met de avondzon in m'n nek. En op m'n beeldscherm zie ik vanwege de zon eigenlijk iets te weinig van m'n getikte tekst en veel te veel van het spiegelbeeld van mijn eigen hoofd . Naast mij klettert het fonteintje in de vijver die ik de afgeloen weken - in de spaarzame avonduren en de weekends - heb gegraven, gevuld en ingericht.
En onder mijn blote voeten kriebelt het gras van de verse plaggen (wat lijkt dat eigenlijk een vies woord, of ligt dat aan mij) die ik dit weekend heb aangebracht, nadat ik mijn verzakte tuin een flink stuk heb verhoogd.
Dit geeft een voldaan gevoel. En sinds de tuin is opgeknapt lijkt het bij ons achter soms een beestenboel. Toen ik nog volop met de vijver bezig was kwamen er al twee eenden op inspectie. Inmiddels hebben we vissen, komen duiven en andere vogels drinken en komen katten en reigers kijken of er niks te snaaien valt. Op dit moment ligt vlak voor me onze jack-russel Moos te rollebollen op het gras (waarschijnlijk om de zoden nog wat vast te rollen) én boven het water stikt het van de insekten (muggen?).
Gratis Animal Planet in High Definition en breedbeeld. Vooral dat breedbeeld is wel weer fijn, want nadat ik alle zakken ophoogaarde en de grasplaggen had gesjouwd en gebruikt, had ik het soms even wat minder breed.
Het mooiste, onbedoelde compliment kwam van Bastiaan, nadat ik het gazon had aangelegd. 'Waarom hebben we eigenlijk kunstgras', vroeg hij. Ik begreep het misverstand niet (ik denk dat hij ingezaaid gras echt vind en uitgerolde zoden niet), maar om mezelf een goed gevoel te geven bedacht ik dat de graszoden blijkbaar zo goed zijn gelegd dat het nep lijkt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten