Sterren

'Idols' is weer op TV. Niet dat ik dat erg nauwlettend volg hoor, maar natuurlijk zie ik er wel eens iets van. En bovendien haalt het ook regelmatig de krant, met opmerkingen van Gordon over het geven van een nekschot enzo..

Bastiaan ziet het ook nooit, maar toch weet ook hij erover mee te praten. Tegenwoordig gaan we 's avonds voor het slapen gaan in plaats van (voor)lezen regelmatig even 'idols' spelen. Ik speel dan -zittend op de blauwe zitzak- de jury en Bastiaan de kandidaat. Afhankelijk van hoe fit of moe ik ben trek ik dan een gezicht als lachende Gordon of uitgezakte Jerney Kaagman... Allerlei verschillende soorten geimproviseerde liederen krijg ik voorgeschoteld en Bastiaan voelt zich (net als iedere echte idols-deelnemer) een echte ster, die veel prijs stelt op de jury-beoordeling.

Het doet me denken aan vroeger.. Ook ik speelde samen met m'n vrienden dat we popsterren waren. We gebruikten namen als 'The Falling Rocks' (vrije intepretatie van de naam van die band van Mick Jagger) , Marco Bianco en Brian Flashback.

De geschiedenis herhaalt zich. Laatst kwam Bastiaan met z'n buitenspeelvriendjes een concert geven in de woonkamer (hoewel we geen schuifdeuren hebben). De muziek is wat experimenteel, maar ze hebben best een sterke naam: Rockstar! Goeie naam, het woord klinkt nu al bekend....

Ook ben ik van de zomer getuige geweest van een openlucht-concert hier op het woonerf. Er was niet veel publiek hoor. Alleen onze jack-russel Moos en ik waren er. Maar ze kunnen later - als ze carriëre hebben gemaakt - in ieder geval niet zeggen dat er bij de eerste optredens geen hond kwam kijken!