Zandhaas

Bij mijn pogingen de schuur op te ruimen stuit ik met enige regelmaat op die legergroene plunjebaal, die ik na het vervullen van de militaire dienstplicht mocht houden. En vanzelfsprekend dalen mijn gedachten dan weer snel af naar die tijd; lichting 81-3.

Wanneer er op TV soldaten te zien zijn zeg ik tegen Bastiaan dat pappa ook soldaat is geweest. Waarschijnlijk maakt hij zich daar een heel heldhaftige voorstelling bij, maar de waarheid is niet zo heel enerverend geweest.

De twee maanden durend opleiding in Tilburg leek er nog wel een beetje op, hoewel het spannendste eigenlijk was het afwachten van hoe ik de volgende morgen op de drank van weer een avond doorzakken zou reageren. Maar oké, ik heb met scherp gesloten, een bivak gedaan, getijgerd en 's nachts gecamoufleerd een bos doorgeslopen waarbij we op een hinderlaag stuitten. Met een beetje goede wil leek ik toen nog enigszins op een militair.

Maar daarna heb ik een jaar in Den Haag gezeten, waar ik een administratieve functie vervulde. Zeg maar een gewoon baantje van 9 tot 5, maar dan van half 10 tot half 4, met 2 uur middagpauze. Goed, ik chargeer het een beetje, maar niet eens zo veel.

Wanneer ik aan die tijd terugdenk, zie ik mezelf tussen de middag lekker lang - 'verkleed' als soldaat - op een terrasje van een Schevenings strandpaviljoen zitten...

Zo in het zonnetje op het strand voelde ik me tenminste nog een beetje een zandhaas...