Prijs

We zijn al vele jaren lid van de Postcodeloterij. Elke maand zie ik weer dat er een bedrag van mijn girorekening is afgeschreven, maar nimmer leek het grote geluk voor ons weggelegd… Tot voor kort, want onlangs viel onze wijk in de prijzen. Dus samen hebben we meteen het hele huis aan kant gemaakt en hebben we de deurbel gesmeerd, om te voorkomen dat wanneer Hennie Huisman of Gaston Starreveld zouden aanbellen, we er niet klaar voor zouden zijn.

Avonden lang oefenden we aan hoe we die grote kaart met dat nog grotere geldbedrag zó voor ons moesten houden, dat én de vele nullen én onze lachende gezichten goed in beeld konden worden gebracht…
Ik fantaseerde al over waar het podium voor de rechtstreekse televisie-uitzending zou moeten staan en we constateerden dat we gelukkig geen schulden hebben die eerst nog moeten worden afgelost, voordat het giga-bedrag op onze rekening zou kunnen worden gestort.

Tsja, en dan valt het toch tegen wanneer een paar dagen later een envelop in de brievenbus wordt gestoken met een briefje waarin staat dat het om de ‘ijsprijs’ gaat. Die ijsprijs is geen wintersportvakantie en zelfs geen vrijkaartje voor Holliday on Ice, maar is een halve liter Ben & Jerry-ijs.

Ach, toen Bas en ik een rondje wilden gaan fiesten om meteen de hond uit te laten, zijn we onze prijs maar meteen bij de winkel gaan ophalen. Ook daar geen TV-camera’s, geen Hennie Huisman, maar slechts een mevrouw die ons de prijs meegaf met een welgemeend ‘eet smakelijk’. Nou het smaakte prima hoor, dat ijs, maar een miljoen is vast nóg lekkerder.