'Zo veel te doen', zong de neder-popgroep Toontje Lager al aan het begin van de jaren tachtig. Inmiddels zijn we zo'n 25 jaar verder en is dat gevoel bij de meeste mensen alleen maar toegenomen. Ik heb dat ook. En ik zeg er eerlijk bij, het zijn niet allemaal even belangrijke dingen hoor. Want naast gezin, werk, sociale verplichtingen en de klussen en klusjes in en rondom het huis die gedaan (zouden moeten) worden gaat het ook om het bijvoorbeeld tip-top op orde krijgen van de administratie (elke ordner is twee keer zo dik als nodig) en het opzetten van een goed video- en fotoarchief. Want zeg nou zelf: al die ouwe negatieven in al die mapjes moeten toch beter worden gesorteerd. En eigenlijk moet ik van een aantal gewoon nieuwe foto's laten afdrukken... Moet ik m'n oude foto's trouwens niet allemaal scannen en op een dvd-tje branden, voordat ze nog verder 'vervagen'? En al die super-8 filmpjes en oude video's, die hadden toch ook al lang -voorzien van een leuk muziekje - op een dvd moeten staan...?
Ik moet m'n stamboom ook nog eens verder uitzoeken. Had ik al de ANWB-fietsroutes in Zuid Holland eigenlijk al niet eens moeten rijden..? En zou het tóch niet zo zijn dat zo'n man die het op kan brengen de hele dag vanaf de waterkant naar z'n dobber te staren eigenlijk gelijk heeft...? Moet ik dat toch ook niet eens gaan proberen? Eigenlijk moet ik ook nog eens trainen voor nog een marathon. Maar leren diepzeeduiken lijkt me ook geweldig en wat te denken van een fietstocht naar een stad als Rome...?
Als ik onderdeel uitmaakte van zo'n Nintendo-game en dus meerdere levens had wist ik het wel. Ik zou die levens in ieder geval niet allemaal (letterlijk) laten verknallen. Naast een werkzaam leven had ik dan een leven voor m'n gezin, familie en vrienden, nog een voor sporten en reizen, een voor lekker lui vissen en onderuithangen op de bank en ga zo nog maar een poosje door.
Maar er verder over doordenkend is het eigenlijk ook weer niet handig. Stel dat ook al die ‘kloonen’ van me hun belevenissen op foto en video gaan vastleggen…
Als ik onderdeel uitmaakte van zo'n Nintendo-game en dus meerdere levens had wist ik het wel. Ik zou die levens in ieder geval niet allemaal (letterlijk) laten verknallen. Naast een werkzaam leven had ik dan een leven voor m'n gezin, familie en vrienden, nog een voor sporten en reizen, een voor lekker lui vissen en onderuithangen op de bank en ga zo nog maar een poosje door.
Maar er verder over doordenkend is het eigenlijk ook weer niet handig. Stel dat ook al die ‘kloonen’ van me hun belevenissen op foto en video gaan vastleggen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten