Ik blijk een voornaam te hebben die enorm lastig is om te onthouden. Ik moet het er eens een keer met Borsato, Van Basten, Bakker of Polo over hebben... Mijn moeder noemt me vaak Raymond, en ik moet zeggen... dat is bijna goed.
Misschien is het eigenlijk ook gemakkelijker mij te omschrijven, in plaats van te benoemen. Ik heb vast wel een opvallende uiterlijke eigenschap die je daarbij kan gebruiken. Iets in de trant van krullenbol ofzo...
Ach, namen; ik heb er zelf eigenlijk ook niet zo veel mee... Ik vind het ook lastig om bijvoorbeeld namen van 'internet-kennissen' van Wilma of van klasgenoten van Bastiaan te onthouden. En als ik de namen al weet, weet ik niet welk gezicht er nou precies bijhoort. Vooral die kinderen van een jaar of zeven; ze lijken ook allemaal zo op elkaar. Ik kan me best iets voorstellen bij dat krantenartikel van laatst, dat vermeldde dat - ik geloof in Italië - een opa zijn kleinzoontje van school moest ophalen, maar er bij thuiskomst door zijn vrouw op gewezen werd dat hij een verkeerd jochie bij zich had.
Maar andersom herkennen die kinderen de volwassenen meestal wél. Het gebeurt mij regelmatig dat - wanneer ik bijvoorbeeld Moos uitlaat - ene Merel, Aimee of Thomas mij aanspreekt als 'vader van Bastiaan'. Kijk, en dat is nou zo'n logische omschrijving zoals ik net bedoelde. Ik kan van die kinderen immers niet verwachten dat ze m'n naam weten, en om me nou meneer te noemen, met m'n achternaam erbij... dat is ook niet van deze tijd.
En 'vader van Bastiaan' is logisch, want Bastiaan is in onze wijk nou eenmaal bekender dan ikzelf. Toen laatst iemand me aansprak als 'meneer van Moos' werd me eigenlijk pas écht duidelijk dat ík in de buurt niet bekend sta als de bonte hond...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten