Lelijke woorden

We zaten onlangs buiten, achter onze vakantiebungalow te eten. De volwassenen aten 'gewone' macaroni, en Bastiaan en z'n neefjes Geordi en Cameron nuttigden een Bob-de-Bouwer-variant daarvan.
Bas had z'n (tweede) bord al bijna leeg, toen hij enthousiast begon te vertellen. Waar het precies over ging weet ik niet meer, maar op een gegeven moment gebruikte hij het woord 'verdomme'. Wilma gaf aan dat dat niet mocht. Omdat we ons realiseerden dat er bij ons als volwassenen ook weleens iets uitschiet, maar tóch even een punt moest worden gemaakt werd als straf bedacht dat Bas tien strafregels moest schrijven ('ik zal niet meer...'). We spraken daarbij overigens wel af dat wijzelf ook strafregels zullen schrijven wanneer we ons in het bijzijn van kinderen op een niet zo discrete wijze tot onze schepper wenden.
De straf werd overigens niet door iedereen als zodanig ervaren. Toen Geordi terug kwam van wc-bezoek en vroeg waar Bastiaan was, zei z'n broertje 'die is binnen omdat hij van z'n moeder tien lelijke woorden mag opschrijven...'