Vijftien jaar lang schreef ik stukjes op deze website. Het was ooit begonnen toen Bastiaan nog klein was. Zoals ieder klein kind zei hij soms onbedoeld iets grappigs of maakte hij een 'vroeg wijze' opmerking. Onder de noemer 'die moet ik onthouden' besloot ik dat soort dingen op te schrijven, 'voor ik het vergeet'. Tegenwoordig staat er vrijwel elke dag zo'n door (groot)ouders geschreven stukje in het AD, naast de strips.
Al gauw kreeg ik er lol in om heel gedisciplineerd elke week iets te schrijven en te plaatsen. Niet alleen over die jonge wijsneus van destijds, maar over bijvoorbeeld allerlei alledaagse dingetjes en over herinneringen aan vroeger. Bij voorkeur waren het leuke anekdotes of gaf ik er zo'n draai aan dat het een glimlach opriep. Al was het maar alleen bij mezelf, terwijl ik het opschreef. Eerder heb ik het gekscherend wel eens een soort van therapie genoemd.
Tot precies twee jaar geleden. In maart 2022 overleed mijn neef en beste vriend René. Ik plaatste dat wat ik tijdens zijn indrukwekkende uitvaartplechtigheid had verteld op deze site en besloot te stoppen met deze blog. Maar juist het heengaan van een leeftijdgenoot waarmee je vrijwel je hele leven bent opgetrokken heeft als gevolg dat je veel herinnerd wordt aan vroeger en denkt aan het verstrijken van tijd.
Daarom besloot ik om de draad weer op te pakken. Vanaf nu plaats ik weer nieuwe stukjes op deze pagina. Volgende keer doe ik weer m'n best om dingen zo op te schrijven dat ze tot een glimlach leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten