Vandaag waren we op uitnodiging van mijn zwager en schoonzus in Roermond, omdat zij hun 30-jarige trouwdag vierden met een 'shop-wandeling' door het daar gevestigde Designer Outlet Center en een etentje ter afsluiting. Ter plaatse kwamen we er achter dat meer mensen het idee hadden gehad om een bezoekje te brengen aan het outlet-center. Let leek of half Nederland een acute behoefte had aan een al dan niet enigszins afgeprijsde Gucci-tas, Ralph Lauren-polo of geurtje van Armani.
Voor alle duidelijkheid: die behoefte hadden wij niet. Maar het is wel leuk om wat te slenteren door de mooie straatjes vol vrolijk gekleurde huisjes. En natuurlijk hebben we wel wát spulletjes gekocht en hebben we wat gedronken, terwijl we almaar mensen met grote tassen met veel spullen voorbij zagen komen.
Aan het eind van de middag verhuisden we naar het naast het outlet-center gelegen Schnitzel-paradies. We ontdekten dit eetparadijs negen jaar geleden, toen we bij het vlakbij Roermond gelegen Belfeld kampeerden. Het is een kopie van een Oostenrijkse Gaststätte, waarop de woorden 'groß' en 'viel' erg van toepassing zijn. Schnitzels die variëren van groot naar heel groot en zelfs enorm, grote pullen drank en forse schalen met frites, wedges en salades.
Om een indicatie te geven: niet alleen Wilma en ikzelf, maar zelfs Bastiaan zei geen behoefte te hebben aan een nagerecht, omdat hij nokkie-nokkie zat (iets waar hij later overigens op terugkwam toen hij het ijs en de wafels op tafel zag verschijnen die de anderen hadden besteld).
Voor we naar de auto liepen om aan de een-uur-en-drie-kwartier-durende terugrit te beginnen zocht ik nog even het toilet op. Want een strakke veiligheidsgordel combineert niet zo goed met een gevulde blaas. En zeker niet met hoeveelheden (radler)bier en cola die zó groot zijn. Maar toen ik bij het urinoir aanschoof schrok ik. Want wat bleek? Ze moeten er in het Paradies blijkbaar aan wennen dat er zaken zijn die (iets) minder groß sind...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten