Sport wordt wel de belangrijkste bijzaak in het leven genoemd. En ik kan me daar helemaal in vinden. Vooral als heftige zaken het alledaagse nieuws domineren doe ik graag nét alsof mijn volleybalpartijtje of het wel of niet buitenspel staan van een eredivisiespeler écht belangrijk is.
Sinds deze week vind ik het na alle berichten van het afgelopen jaar over de pandemie gelukkig weer wat gemakkelijker om met die belangrijke bijzaak bezig te zijn. Want hoewel ik eerlijk gezegd niet weet of het besluit om de Tour de France alsnog door te laten gaan verstandig is, doet het mij goed dat het zogenaamd weer belangrijk is wie in het geel mag rijden, wie de sprint aantrekt en wie een haarspeldbocht mist. En ‘s avonds gaan ze daar in De NOS Avondetappe en het programma In Het Wiel op de AD-site dan nog eens uitgebreid over nabomen.
En sinds afgelopen dinsdag mag ik ook weer met mijn volleyvrienden ballen, mits we ons aan de corona-voorschriften houden. Zelf zijn we weer een half jaar ouder dan toen we moesten stoppen in ons oude aftandse gymzaaltje, maar vanaf nu spelen we in een gloednieuw, fantastisch sportcomplex dat deze week werd geopend. Of ons spel daar beter van wordt weet ik niet, maar we complimenteerden elkaar weer ouderwets bij een goede service of smash en konden weer lachen om wat er mis ging. Net alsof het écht belangrijk is!
Wel had ik de volgende dag spierpijn van de volleybal-handelingen. Maar afijn, dat is een ONbelangrijke bijzaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten