Tijd en geduld

De mensen moeten zich in deze tijd thuis zien te vermaken. Ze hebben tijd genoeg en geduld nodig... Op tv zien we Troost- en Heimwee-tv, Netflix beleeft gouden tijden en bij ons staat sinds een paar dagen de doos van ‘Mens erger je niet’ op de huiskamertafel. M’n vader vertelde me afgelopen week dat hij zijn bureau had volgelegd met een grote legpuzzel en uit de slaapkamer van m’n zoon komen nóg vaker game-geluiden dan normaliter.

Bijzonder is dat ook zangers, cabaretiers en presentatoren die gedwongen thuis zitten heel creatief worden. Youtube stroomt vol met hun huiskamervlijt. Ikzelf heb niet echt het idee dat ik ineens veel tijd over heb. Oké, ik heb overdag ineens tijd voor een rondje met de hond of een ‘voorzichtig’ bezoekje aan de supermarkt, maar mijn thuiswerkdagen zijn goed gevuld.

En nu ik meer uren dan gebruikelijk achter m’n thuis-bureau doorbreng valt m’n oog - wanneer ik een bureaulade open - ineens op dingen waarvan ik niet wist dat we die nog hadden. Zo ontdekte ik gisteren een handheld-game waarmee ik begin jaren tachtig vele uren doorbracht: Diamond Hunt.

De bedoeling ervan was dat je een mannetje een parcours richting een diamant moest laten afleggen waarbij hij slangen, apen en krokodillen moest zien te ontwijken. Bastiaan gelooft z’n oren niet wanneer ik hem vertel dat ik me urenlang met dit spel heb vermaakt. Z’n vader en gamen!! Die zegt toch altijd dat hij daar nooit tijd en geduld voor heeft!

Tijd en geduld had ik toen blijkbaar wél. Ik herinner me nog dat ik niet van het apparaatje was af te slaan tijdens een hele lange busreis naar Lloret de Mar. En ik vond net een foto van die vakantie waarop ik er op het strand mee zat te spelen.

Toen ik net achterop het inklapbare apparaatje keek zag ik ‘Made in Hong Kong’ staan. Ook in die jaren kwamen er dus al zaken uit Azië die om veel tijd en geduld vroegen...