PLUS-punt

Afgelopen zaterdag zette Bastiaan na een dik anderhalf jaar een punt achter het werken bij de PLUS-supermarkt. Hij zette deze (PLUS-)punt om meer tijd te kunnen besteden aan z'n studie en de stage die hij over een poosje moet lopen. En hij was ook wel een beetje klaar met de soms lange dagen met korte pauzes en een cheffin die niet altijd even tactvol was.
Tóch was hij toen hij 's avonds om kwart voor tien thuiskwam ook een beetje weemoedig, want het contact met de collega's was leuk geweest en het is toch weer een periode die wordt afgesloten. Tja, that's life: je slaat een (winkel)deur achter je dicht en er gaat een andere deur voor je open. En alles heeft zo z'n PLUSsen en minnen.

Nou is het natuurlijk wél zo dat Bastiaan afscheid neemt in een rare tijd. Bij elk bezoekje dat ik aan de PLUS breng zijn er (terecht) wéér strengere maatregelen genomen. Voor je de winkel kan betreden wordt je door plastic afzettingen naar je (verplichte) winkelwagen geleid, die keurig wordt schoongepoetst en moeten handen worden gedesinfecteerd.

Volkomen logisch hoor, maar toen ik diezelfde dag bij bouwmarkt Hornbach aankwam voelde het alsof ik in een aflevering van Spel Zonder Grenzen was beland. En dat in een tijd dat er juist overal weer grenzen worden gesloten! Nog voor ik de parkeerplaats opdraaide werd mij een papier met gedragsregels aangereikt wat tevens mijn toegangsbewijs was. En nadat ik mijn auto had geparkeerd werd ik door hekken en op de weg geplakte lijnen naar de winkelkarren geleid en moest ik daarna een afgezet parcours langs afzettingen, lijnen en hulpvaardige medewerkers afleggen.

Ook waren alle paden in de bouwmarkt maar via één kant in te lopen, dus moesten aardig wat extra meters worden afgelegd. En dat met een kar die almaar naar links trok vanwege 10 zakken tuinaarde . Toen ik uiteindelijk de finish (lees: kassa) in zicht kreeg stond inmiddels (gelukkig niet vanwege koorts) het zweet op m'n voorhoofd. Wat een gedoe! Eigenlijk ontbrak alleen de bij Spel Zonder Grenzen altijd aanwezige zeephelling, en die zou nu juist handig zijn vanwege het ontsmetten.

Ik maak er een grapje over, maar begrijp me goed: Ik heb diep respect voor de mensen in de zorgsector en leef mee met mensen die het om allerlei redenen heel zwaar hebben in deze tijd. Heel gehoorzaam hou ik me daarom ook aan de voorgeschreven regels. M'n handen worden zo vaak gewassen dat ze schraal aanvoelen en die 1,5 meter is er bij mij zo ingestampt dat ik de neiging heb om 75 centimeter afstand van de spiegel te houden. Al is het inschatten van lengtes natuurlijk altijd een lastig ding. Misschien een lullig voorbeeld, maar ik heb ooit gelezen dat bijvoorbeeld mannen iets al gauw 'overmoedig' op 25 centimeter inschatten...