Afleiden

Wanneer ik ‘s morgens in de huiskamer kom en mijn gezinnetje nog in bed ligt zet ik vrijwel meteen de radio aan, maak ik m’n eenvoudige ontbijtje en zak ik onderuit op de bank. Vaak met de krant, maar de laatste dagen steeds vaker niet. Gewoon even lekker naar muziek luisteren is soms wél zo fijn...
Zo hoorde ik net het liedje ‘Smoorverliefd’ van ‘Snelle’ voorbijkomen. Voor wie het niets zegt: Snelle is de artiestennaam van een rapper, maar dan een waar ik wél naar kan luisteren. Het liedje is onderdeel van de ‘Mono-campagne’ over verkeersveiligheid en gaat over een puber die ‘s avonds laat naar huis fietst nadat hij zijn vriendinnetje heeft thuisgebracht en verongelukt omdat hij ondertussen whatsappt met haar.

Terwijl ik een hap yoghurt met muesli nam en luisterde naar de tekst dwaalden mijn gedachten af naar de tijd dat ik als HAVO-scholier na avondjes stappen met een klasgenote mee naar huis fietste, om daarna ik weet niet hoe lang bij haar tuinhek te blijven kletsen en lachen en na een vluchtig afscheid alleen naar huis te fietsen. Er was toen nog niks waarmee ik op de fiets kon bellen of appen en wat me dus kón afleiden. Ik was ‘mono’ bezig met de vraag hoe ik een volgende keer bij dat tuinhek wél wat verder kon gaan dan alleen maar gezellig kletsen. En ik bedacht wat ik m’n nieuwsgierige stapmaatjes straks zou vertellen die bij mij thuis op de stoep op me stonden te wachten. Want ach, zij hoefden niet te weten dat ik nou eenmaal niet zo’n ‘snelle’ was...

Inmiddels speelde de radio weer een ander deuntje, maar fijn toch dat muziek ons in deze rare tijden wél mag afleiden.