Slot

Elke donderdag zet ik een stukje op mijn blog. Meestal heb ik dat al eerder in de week geschreven en wordt het pas donderdag ‘automatisch’ online gezet, maar soms besef ik donderdagavond dat ik nog aan de bak ‘moet’ (van mezelf). Deze week was een extreem voorbeeld daarvan. Elke avond had ik n een dag werken wel iets (leuks) te doen gehad en ook vanavond was ik later thuis dan vooraf gedacht.

Ik woonde een informatieavond van de Hogeschool Rotterdam bij en toevallig was Bastiaan daar ook nog na het volgen van een avond-college. Omdat we toen we om kwart over 8 de school uitstapten nog niet hadden gegeten zijn we naar ‘Ellis’ op de Coolsingel gelopen, om daar een overheerlijke hamburger te eten. Maar het bereiden van zo’n hamburger duurt even...

Uiteindelijk was het bijna 10 uur toen we de metro pakten en op het moment dat m’n zoon bij ons metrostation z’n fiets ging pakken realiseerde ik me dus dat ik nog een stukje ‘moest’ fabriceren. Maar pfff... waarover? 

En dat was het moment waarop ik werd geroepen. ‘Pa-hap! Kom eens!!’

Ik zuchtte want vreesde dat z’n fietsslot weer kapot was. Dat was een paar weken terug namelijk ook het geval. Met geen mogelijkheid klikte het slot meer open, hoe hard je ook aan het sleuteltje draaide. Uiteindelijk heeft de fietsenmaker het met een slijptol doorgezaagd en een nieuw slot gemonteerd.
Deze keer had echter het kettingslot een probleem veroorzaakt. Bij het ‘s morgens met de ketting op slot zetten van z’n fiets had m’n zoon per ongeluk ook de fiets ernaast vastgezet, omdat hij de ketting om een remkabel van die fiets had gevouwen. Er zat dan ook een briefje op het zadel van z’n fiets geplakt met de vraag of hij de buurfiets-eigenaar wilde bellen, zodat die alsnog z’n fiets kon komen ophalen.

Soms vraag ik me wel eens af wat m’n zoon nou eigenlijk ‘van mij heeft’. Maar op een moment als dit weet ik het weer!

Bastiaan belde het nummer dat op het briefje stond en zo kwam alles weer goed. Nou moest ik alleen nog bedenken waar ik deze week een stukje over zou schrijven...