Misverstand

Ik verbaas me de laatste tijd dagelijks rond een uur of acht ‘s avonds over de idiotie die de Britse regering tentoonspreidt en via het journaal mijn huiskamer bereikt. Het Lagerhuis doet z’n naam eer aan, want dieper kunnen ze niet zakken. Wat een vertoning! In het land van de stiff upperlip, de bolhoed en het keurig wachten bij de bushalte zijn ze echt helemaal de weg kwijt.

Daarover gesproken: gisterenavond wist mijn achterneef Rob het vanwege de Brexit weer bedenkelijke niveau van het 8 uur-journaal gelukkig op te krikken door voor de camera te vertellen dat veel Nederlandse nieuwbouwwijken slecht bereikbaar zijn en te weinig voorzieningen hebben. En hij weet waar hij het over heeft. Twee weken terug ging ik bij hem langs om te praten over het boek dat we samen schrijven over onze gemeenschappelijke voorouders. En het viel me inderdaad op hoe ver de mooie wijk verstopt lijkt te liggen van 'de bewoonde wereld'. Toch vond ik redelijk snel de juiste weg en belde ik daarna aan met een (dacht ik) opgewekte blik. Maar blijkbaar zag ik er door de rit toch zo moe en afgeleefd uit dat Robs echtgenote me aanzag voor iemand die haar salon aan huis bezocht voor een voetmassage en/of schoonheidsbehandeling.

Ze heette me vriendelijk welkom en leidde me naar boven. Ik volgde gedwee in de verwachting dat mijn mede-boekschrijver daar achter een pc op me zat te wachten. Maar toen ik bijna halverwege de trap was kwam hij uit de huiskamer om zijn eega te wijzen op het misverstand. Deze meneer op de trap had aangebeld om het met hem te hebben over het familieboek en de klant van haar massage- en schoonheidspraktijk was blijkbaar nog op zoek naar hun huis of naar de wijk.

We lachten erom en even later gingen we achter de pc druk aan de slag met teksten en plaatjes voor ons boek. We bladerden door documenten, zochten naar foto’s en surften over het net, op zoek naar bijzondere gebeurtenissen van onze familieleden van lang geleden. Of naar grappige misverstanden, want die kunnen ook leuk zijn om over te schrijven.