Eens in de zoveel tijd krijg ik ineens iets door m'n vader in m'n handen gestopt dat met vroeger te maken heeft. Meestal heeft hij dan ergens opgeruimd en komt hij iets tegen dat ooit van mij is geweest. Een paar jaar terug bijvoorbeeld betrof het mijn eerste bandrecordertje dat ik als jong jochie kreeg. Ik vond het een geweldig kado en kan me vooral nog goed herinneren dat m'n ouders, maar ook m'n opa en oma (van m'n vaders kant) meespeelden mee in een hoorspel, waarvan ik nu - een halve eeuw later - nóg weet dat het zich afspeelde in een oud kasteel. Ik zie ons nog zo roeren met een pollepel in een teiltje, om het te laten lijken dat we de slotgracht overvoeren. Het geluidsbandje ligt nog ergens op de vliering hier, maar ik heb helaas geen werkende bandrecorder meer... En ach, er zal inmiddels wel geen geluid meer op zitten, en eigenlijk zijn de herinneringen leuk genoeg.
Dit keer kwam m'n vader met iets heel anders aanzetten. Een langwerpige doos, waarvan ik eerst dacht dat het een vuurpijl was maar waarin bij nadere bestudering mijn doopkaars bleek te zitten. Op de doos stonden - onmiskenbaar in het handschrift van m'n opa - de namen van mijn peter en meter en die van mijzelf, met de datum en de naam van de kerk. Ik vond het best apart, want had het ding van m'n levensdagen nog niet gezien. Nou ja, op 26 mei 1961 waarschijnlijk, al sluit ik niet uit dat ik toen m'n ogen dicht had omdat er iemand met water stond te spetteren.
De kaars was slechts voor een klein deel opgebrand. En dat klopt, want hij wordt gedurende de doopplechtigheid aangestoken met de vlam van een grote kaars die in de kerk staat. Ik kan me dat namelijk nog goed herinneren van de doop van m'n broer(tje), bijna 15 jaar later. Want het aansteken van zo'n kaars, dat valt namelijk nog niet mee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten