Stamboek

Deze zomer zaten m’n moeder en ik buiten op een bankje in het zonnetje met m’n tante José, toen ik een gesproken whatsapp-berichtje ontving van achterneef Rob. Na vele jaren noeste arbeid heeft hij een omvangrijke stamboom van onze gezamenlijke voorouders gefabriceerd en op een website gezet, maar nu zocht hij naar een manier om die piramide aan feiten meer te laten leven. Mijn oma heette Martens en was een zus van zijn opa. Rob weet dat ik lol heb in het schrijven van korte blogs en langere verhalen, dus dacht aan mij...

Want hoe schrijf je nou het verhaal áchter al die namen, jaartallen, geboorten en overlijdens, al die woonplaatsen, beroepen en kenmerken die uit allerlei archieven op te diepen zijn? Ik antwoordde dat ik daar graag over meedacht en inmiddels zijn we al enkele weken in een gezamenlijke Dropbox-map aan de slag. Droge feiten over de familie en historische gebeurtenissen in de Nederlanden en verhalen over mensen die eeuwen geleden zijn overleden pingpongen we digitaal over en weer. En vooral dankzij zijn gedegen onderzoek en documentatie vallen al schrijvend steeds meer puzzelstukjes in elkaar en ontstaat een steeds beter beeld van allerlei gebeurtenissen rondom de familie Martens van lang geleden.

(Voorlopig ontwerp omslag)

Gisteren bespraken we onder het genot van een drankje en Japans hapje de vorderingen en maakten we plannen voor de nog te schrijven hoofdstukken. Maar vooral ook hoorde ik van hem wat hij er de afgelopen 30 jaar (!) voor over had gehad om het donkergrijze verleden van de familie Martens weer wat beter zichtbaar te maken. Afreizen naar de Franse grens, daar zoeken naar spelden in de hooiberg, bladerend door enorme stapels met onleesbare handschriften volgeschreven documenten. Ja zelfs een hotelkamer huren om de volgende dag het karwei af te maken. Bij iemands naam de plaats Bar-le-Duc zien staan, eerst denken aan het bronwater en een plaatsje in Frankrijk tot je er achter komt dat het in het Nederlands vertaald Baarle Hertog blijkt te zijn. Bijzonder toch! En nu die ingewikkelde zwartwit-puzzel is opgelost gaan we hem kleur geven. Ik verwacht dat we ergens halverwege volgend jaar een fraai en bijzonder boekwerk hebben gefabriceerd, in eerste instantie interessant voor een hele grote groep Martensen.

Wel is het jammer dat ik in Robs stamboom nergens de naam van stervoetbalster Lieke Martens heb kunnen ontdekken. Misschien moet ik ‘m vragen om tóch nog eens even verder te zoeken. Dan probeer ík daarna wel gratis familietickets te regelen voor de WK-finale vrouwenvoetbal in Frankrijk, komende zomer.