Engelse accenten

Wanneer ik af en toe Bastiaan's huiswerk overhoor schiet mijn tong regelmatig in een kramp. Hij volgt tweetalig onderwijs en dus veel lessen in het Engels. En als gevolg daarvan ratelt meneer net zo makkelijk in het Engels als in zijn moers- (en vaars-)taal.

Maar wanneer ik aan het eind van de dag met zo'n Engels lesboek voor me zit en al lezend vragen probeer te formuleren voel ik m'n stembanden telkens in de knoop raken en leg ik menige klemtóón verkeerd. Gelukkig is m'n zoon mild en verbetert hij me alleen als ik zelf ook merk dat mijn uitspraak geeneens meer op Engels líjkt.

Afgelopen dinsdag was ik een dag in Brussel om in een rustieke herberg aan de rand van een bos met andere Europese steden en met ambtenaren van de Europese Commissie te discussiëren over milieuzaken.
En op zo'n moment valt het me weer op hoe vermoeiend het is om een dag lang Engels te praten wanneer je dat niet gewend bent.
Al moet ik er wel bij zeggen dat vooral het ambtelijke- en milieujargon het extra-lastig maakt.

's Morgens had de Thalys me snel naar Brussel gebracht, nadat ik de 'gewone' intercity had gemist wegens vertraging met de Rotterdamse metro. De terugreis 's avonds voltrok zich echter in een tot boemeltrein gedegradeerde intercity. Dus toen ik de uiterst lelijke bedrijventerreinen aan de rand van eerst Brussel en daarna Antwerpen aan me voorbij zag trekken had ik uitgebreid te gelegenheid om de dag eens goed te overdenken. 

Ik realiseerde me dat het feit dat ik veel naar discussies tussen Engels-sprekende Italianen, Fransozen en Walen had zitten luisteren het allemaal niet gemakkelijker had gemaakt. 
Mijn zoon had het waarschijnlijk niet eens als Engels herkend! 
Zo af en toe en toe kreeg ik het idee dat ik was terechtgekomen in een Peter Sellers-film met Inspector Clouseau of in een aflevering van 'Allo-allo'.

Misschien moet ik de volgende keer wanneer ik naar de juiste woorden zoek wat tijd zien te winnen door te beginnen met 'listen very carefully, I shall say this only once...!'