Nou, ik ben er ook buitengewoon onhandig in... Maar ondanks dat pakte ik de kado's, het inpakpapier, plakband en een schaar en legde ik het in ons halletje op de eerste verdieping. Daar had ik lekker de ruimte en zou ik niet 'betrapt' worden wanneer Wilma weer thuiskwam.
Ik knipte stukjes plakband, bevestigde die voor het gemak even losjes aan de trap en begon - waarschijnlijk met m'n tong uit m'n mond - fanatiek te knippen. Op een gegeven moment had ik een rol blauw-glimmend inpakspul te pakken, dat geen papier maar een soort aluminium bleek te zijn. Het in een nuttige vorm vouwen ervan was al bijna ondoenlijk, maar ik werd pas echt gek toen de plakbandjes nauwelijks op het glimmende glitterspul bleven plakken. Daarbij kwam nog dat onze kat Sam, die mij in het halletje had ontdekt, buitengewoon veel interesse had in de aan de trap bevestigde plakbandjes. Binnen de kortste keren hingen daar geen strakke stukjes tape meer, maar verfrommelde en natte stukjes doorschijnend plastic. En het plakbandrolletje zelf belandde na een zwieper van Sam beneden in de hal...
Het zal aan het feit gelegen hebben dat het kerstavond was dat ik in m'n eentje allerlei namen uit het kerstverhaal ging roepen, soms voorzien van bijvoeglijke naamwoorden als 'gloeiende gloeiende'. En net toen ik in een halve spagaat lag om alle stukjes papier en plakband op de juiste plaats te houden ging de bel en stond Bastiaan's vriendje voor de deur met de vraag of die thuis was.
Afijn, uiteindelijk is het allemaal goedgekomen. Ruim voor 12 uur. Toen waren alle figuurlijke kruitdampen weer weggetrokken en kon de Stille Nacht beginnen...
Prettige feestdagen iedereen! En mocht je naar familie of kennissen gaan: blijf daar maar lekker lang plakken!