Ik werk al lang voor de gemeente Rotterdam en in al die jaren heb ik veel verhuizingen meegemaakt en dus verschillende werkplekken gehad. Maar nooit was overgang zo 'ingrijpend' als gisteren.
Dat komt vooral omdat we deze keer niet alleen naar een nieuwe locatie zijn gegaan, maar dat we ook 'anders' zijn gaan werken. 'Het Nieuwe Werken' betekent onder meer dat (vrijwel) papierloos wordt gewerkt (alles digitaal) en dat niemand meer een vaste werkplek heeft. Er zijn drukke kantoortuinen, stiltehokjes, zithoekjes waar je met je iPad op schoot wat mailtjes kan versturen en zo nog wat werkvarianten. En mocht er onvoldoende plek zijn (per persoon is er maar 0,7 werkplek) dan moet je maar in een ander gemeentelijk pand in de stad een plekje zoeken.
Ach, wanneer ik dit tekstje over een poosje lees vraag ik me vast af wat nou precies 'het punt' is, maar ik merkte vandaag dat de omschakeling best fors was.
Om ervoor te zorgen dat we ons desondanks gauw zouden thuisvoelen werden we vriendelijk welkom geheten door als stewardessen verklede gastvrouwen, die ons over de verdieping rondleidden en allerlei zaken uitlegden. Ze vertelden onder meer over de lockers die te activeren zijn met onze personeelspas (alleen deed die het nog niet), over de twee koffieautomaten waarvan er een met gemalen en een met hele bonen koffie zetten (alleen deden ze het nog niet), over de printer (die later op de dag nog wel zou worden geactiveerd), over de fietsenstalling (waar geen brommers en scooters in passen). Ook hoorden we hoe (ingewikkeld) we externe gasten kunnen ontvangen, dat er op werkplekken niet gegeten of gesnoept mag worden, hoe (in sommige gevallen) vergaderkamers gereserveerd kunnen worden en ga zo nog maaar een poosje door...
Toen ik aan het eind van de werkdag het gebouw uitliep en al die nieuwe afspraken en regeltjes me een beetje deden duizelen stonden daar twee Engelse telefooncellen met TV-presentatoren Lucille Werner en Frits Sissing erin. Ik dacht even dat ik nu rare dingen ging zien omdat het me blijkbaar allemaal wat te veel was geworden. Deze BN-ers leken een statement te maken. Kijk eens wat al die bezuinigingen bij de publieke omroep voor gevolgen hebben voor ónze werkomstandigheden! Daarna zag ik echter al snel dat dit niks met m'n werk te maken had, maar met de bijzondere TV-actie 'Sta op tegen kanker' waarvoor zij op deze ludieke manier geld inzamelden.
Dat leerde me meteen weer relativeren. Want prettige werkomstandigheden zijn dan misschien wel belangrijk, er zijn andere dingen in het leven die nog véél belangrijker zijn...
