Het lot van Artis

Loterijen geven minder grote geldprijzen maar meer kleine prijzen, stond vorige week in de krant. Dat verklaart dus waarom Gaston Starreveld nog nooit voor onze deur heeft gestaan maar dat we in plaats daarvan prijzen van het kaliber Ben & Jerry-ijs en duurzame anemonebollen winnen. Inmiddels hebben we de bollen opgegeten en het ijs in de grond gestopt (of was het nou andersom?) en nu resteerden alleen nog de onlangs gewonnen kaartjes voor een pretpark of dierentuin.

Afgelopen zaterdag togen we daarom naar Artis. Het was voor Wilma als geboren Amsterdamse een mooie gelegenheid om jeugdherinneringen op te halen en jaren terug waren we er ook al eens met haar ouders geweest. 
Het was droog en niet te druk dus prima condities om op ons gemakkie langs alle verblijven te slenteren en hier en daar wat te eten en drinken. 
Het viel ons daarbij wel op dat Artis een flinke opknapbeurt kan gebruiken. Niet alleen omdat veel ijzer- en betonwerk zijn beste tijd had gehad, maar vooral omdat ons echt opviel dat dieren soms in vrij kleine (lees: te kleine) ruimtes zitten. 
Daar waar in Blijdorp de afgelopen decennia veel grote dierverblijven zijn verrezen voor bijvoorbeeld olifanten, vogels, tijgers en zeedieren blijft Artis op dat punt echt achter. Wel was er (net als in Rotterdam) een savanne voor giraffen, maar ik heb me staan 'verbazen' over de olifanten die in een te kleine ruimte stonden te wiebelen en haaien die in de tien minuten dat we er onze boterham opaten noodgedwongen tientallen keren hetzelfde te kleine rondje moesten zwemmen.

Vlak voor we de dierentuin verlieten kregen we te horen dat Artis gelukkig plannen heeft voor een veel groter olifantenverblijf. 

Ik hoop dat dat een eerste stap is. Wij hebben voor we naar huis gingen nog even een bezoekje gebracht aan Wilma's oude wijk en keken toen we onderweg een hapje aten terug op een geslaagde dag, mede dankzij 'het lot van' de Postcodeloterij. 

Maar het moet me dus wel van het hart dat veel dieren in Artis eigenlijk een beter lot verdienen...