The music died

De schoolvakantie is afgelopen, dus ook ons gezinnetje heeft de knop omgezet naar het dagelijkse ritme dat we over een poosje weer 'sleur' noemen. De komkommertijd zit er nu eenmaal weer op. Hoewel: al het heftige nieuws over de vele brandhaarden in de wereld zorgde er bijna voor dat de komkommer deze zomer werd overgeslagen. Het is dat Poetin er met zijn groente- en fruitboycot nog net op tijd erg in had...

Maar nieuws dat mij in de zomerperiode zorgen baart is niet iets van de laatste jaren. Ook precies veertig jaar geleden gebeurde er eind augustus iets dat mijn wereld even deed stilstaan: 31 augustus 1974 was 'the day the music died'; het einde van piratenzender Veronica.

Ik was destijds pas dertien maar een enorme fan. Niet alleen luisterde ik naar Lex Harding met de Veronica Top 40 (de Nationale Zaterdagmiddaggebeurtenis), maar ook naar Will Wil Wel (met Harige Harry de 'fruitautomaat'), 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, Tineke met Koffietijd en 's avonds naar 'De Jukebox van Stan Haag'.

Helemaal idolaat was ik van dat schip op de Noordzee. Elke week kocht ik het Veronica-blad (ligt te vergelen op de vliering) en haalde ik het gedrukte exemplaar van de Top 40 (idem). 

En net als vele jochies in die tijd ging ik zelf met m'n 'plastic' pick-up en cassetterecorder 'Veronica spelen', iets dat later nog wat serieuzer vorm kreeg toen ik met een aantal vrienden een heuse piratenzender in Dordrecht begon onder de naam Radio Transistor.
Maar op 31 augustus 1974 voltrok zich om 5 uur een ramp. En zoals dat nou eenmaal het geval is met rampen weet ik nog precies waar ik was toen het gebeurde. 

Samen met mijn neef René zat ik op een door mijn vader gefabriceerde houten bank op camping Hoeven toen we op de (middengolf)radio een klok hoorden tikken, waarna de beroemde Veronica-jingle klonk met de 'dramatische' toevoeging 'dit is het laatste uur!'.
En toen een uur later de stekker er uit werd getrokken na de laatste emotionele woorden van Rob Out zat ik met een brok in m'n keel.

Ik kan nog altijd met weemoed terugdenken aan die tijd. Ik kocht in de jaren na het stoppen van de piraten elpees met alle Veronica-jingles en -tunes en met het complete laatste uur en was een van de eerste ging kijken toen het zendschip de Norderney in 1977 een poosje in Dordrecht lag.

Anno 2014 is er nog altijd (of eigenlijk weer) een radiozender die Veronica heet en zie ik het Veronica-logo regelmatig op m'n TV langskomen. Maar ik heb er helemaal niks meer mee. Waarschijnlijk omdat het zich niet meer van de rest onderscheidt en ook op geen enkele wijze meer iets met dat piratenschip van vroeger te maken heeft. En dat voelt bij deze ex-piraat nou eenmaal alsof hij voor het lapje wordt gehouden. Alsof hij in de boot wordt genomen...