Gevederde vrienden

Dit weekend gaat de zomertijd in, wordt her en der aangekondigd, maar boven trekken ze zich daar weinig van aan. Vandaag zag ik weer rechts en links van me sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen toen ik naar huis fietste en de vijver in onze tuin is stijf bevroren.

Maar ondanks die lage temperaturen begint de natuur flink onrustig te worden. Wij merken dat vooral aan allerlei gevederde vrienden, die druk bezig zijn in onze tuin. Zo vechten af en toe een zooi spreeuwen ruzies uit op de voederplank en staan twee mannetjes-eenden elkaar regelmatig naar het leven om een (verontrust toekijkend) vrouwtje. En wanneer die eenden niet knokken mollen ze onze grasmat op zoek naar eten en vreten ze - wanneer de zon het ijs heeft weggesmolten - alle waterplanten uit de vijver. Inmiddels hebben vrijwel alle waterplanten plaatsgemaakt voor blubber en eendepoep... (lekker eigenlijk, om eens flink te zeuren op m'n blog; ik schrijf het lekker van me af zo...).

Ik heb inmiddels een net gehangen over het voor de eenden blijkbaar aantrekkelijkste deel van het grasveld en heb zig-zag een oranje touw gespannen over onze vijver, om zwemmen zo onaangenaam mogelijk te maken.

Ik kon immers niet weten dat die duckies vaardige limbo-dansers waren en dus vrolijk onder het touw door zouden manoeuvreren.

Op het raam achter het bureau waaraan ik dit tik zit een flinke klodder vogelpoep en een paar dagen terug hoorde Wilma in de huiskamer een flinke knal, waarna bleek dat er met een rotvaart een duif tegen ons huiskamerraam was gevlogen. Ik zag de afdruk op het raam en waande me even in een computerspel waarin vogels met een katapult worden gelanceerd.

Over een poosje verdedigt Anouk Nederland op het Eurovisie Songfestival met het liedje 'birds'. Ik vind het een heel sterk nummer, maar er zijn mensen die het wat te rustig en somber vinden. Daar zit wat in. In het fictieve geval dat men mij zou vragen om een liedje over vogels te schrijven zou de agressie er vanaf spatten. En ik zou het 'Angry at birds' noemen.