We gaan foto's bekijken, oude filmpjes afspelen en vooral veel kletsen, schat ik zo in. En ook nu weer zullen er natuurlijk veel foto's worden genomen en zal ik wat filmen, net zoals vroeger tijdens familiefeestjes.
Jaren terug hadden mijn opa en oma aan het einde van de zomer ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijk voor de hele familie een weekendje geregeld in een Bilderberg-hotel ergens in het oosten van het land. Ik was een jaar of negentien en het was de periode van - meestal samen met neef René - veel stappen en (vaak veel te) veel drinken.
Dus toen er tijdens het feestdiner wijn geschonken werd was dat een mooie gelegenheid om eens te laten zien hoe goed deze bijna volwassen kerel inmiddels tegen alcohol kon. De meeste neven en nichten waren wat jonger dan ik en dronken niet of nipten voorzichtig wat aan een glas, dus ik dronk zonder zeuren de wijn die ze naar hun grote neef schoven.
Dat is me achteraf duur komen te staan. Naarmate de avond vorderde werd het steeds waziger in m'n hoofd en ik heb me nooit meer kunnen herinneren hoe ik uiteindelijk mijn hoofd op m'n hotelbed-kussen heb gelegd. Wel weet ik nog maar wat goed hoe ik me de volgende dag voelde, toen we met een afgesloten bus door een safaripark hobbelden...
Een paar weken later, toen de kater alweer lang en breed vergeten was, lagen er een paar gele kodak-envelopjes op de deurmat met super8-filmpjes van de vakantie en van opa en oma's bruiloftsfeest. 's Avonds blindeerden we de huiskamer en zette m'n vader de projector op de schoorsteenmantel en het projectiescherm midden in de kamer. En terwijl het vanaf de schoorsteenmantel 'rikketikketikketik' klonk zagen we eerst onze vakantieherinneringen voorbijkomen en keken we daarna naar hoe we met de familie de 50-jarige bruiloft hadden beleefd. Ik zag vrolijk gepraat, lachen en eten, maar ook zag ik een 19-jarige gozer langzaam maar zeker flink aangeschoten raken...
'Als je die vakantie-film gaat monteren', zei m'n moeder tegen mij, 'haal dan die topless-strandscenes er maar uit'. Ik begreep dat wel. Op een herfstige avond in ons kikkerlandje voelt het een en ander nou eenmaal anders dan op een warm en zonovergoten strand aan de baai van Saint Tropez. Dat wil ik best doen, dacht ik toen. Maar dan knip ik ook dat aangeschoten hoofd van mezelf uit dat bruiloft-filmpje...
En dus zette ik even later flink de schaar (of liever gezegd 'de snijmachine') in de filmpjes. Laat ik het met enig gevoel voor overdrijving zo zeggen: wanneer ik de eruit-geknipte stukjes achter elkaar had gemonteerd had ik begin jaren 80 al een soort van O, o Cherso avant la lettre gefabriceerd...
