Teakenen

Een van de leuke dingen van Facebook is het hernieuwde kontakt met mensen van vroeger. Onlangs raakte ik zo weer aan de 'praat' met oud-klasgenoten van de lagere school. Het was voor mij aanleiding om die oude schoolkrant nog eens op te zoeken, die in het teken stond van het toenmalige jubileum van schoolhoofd Kos.
Meester Kos had aanzien op school, maar kon ook best streng zijn. Ik herinner me hem vooral omdat ik ooit hete thee op zijn mouw morste. Vraag me niet hoe het precies zat, maar op een gegeven moment was ik samen met een klasgenoot aan de beurt om met een kan thee alle lesgevende meesters en juffen langs te gaan. Bij Kos kreeg ik blijkbaar zo de zenuwen dat ik het tuitje van de theepot niet boven het kopje, maar boven zijn mouw hield toen ik de schenkbeweging maakte. Geschrokken - maar gelukkig niet 'aangebrand' - stiefelde het schoolhoofd de gang op, om de mouw schoon te spoelen, mij blozend achterlatend in een klas met lachende kinderen.

Na wat zoekwerk vond ik toch nog snel ergens onderin een laatje een enigszins verkleurd en gekreukeld exemplaar van 'De Singelaar', zoals de schoolkrant van de Dordtse St. Jozefschool heette. Uit 1970 of 1971 kwam het krantje volgens mij. Iedere klas had twee pagina's toebedeeld gekregen, waarop alle leerlingen hun naam hadden geschreven en waar meester Kos met een tekening en tekst werd gefeliciteerd.

En ik realiseerde me nu weer dat op vier pagina's in het midden van het krantje een stripverhaal was geplaatst van... mij. Het betrof een ode aan ons schoolhoofd. Blijkbaar wilde ik na die natte mouw nu een wit voetje bij hem halen.

Vorige week kwam ik na een werkdag thuis en lag er een door zoonlief getekend stripverhaal op de huiskamertafel. Na een excursie naar het Museum van Oudheden in Leiden hadden de brugpiepers van het Comenius-college de opdracht gekregen om hier iets over te schrijven en te tekenen. Ik vond zulke opdrachten vroeger hartstikke leuk, maar Bastiaan heeft maar weinig met dat soort creatieve uitdagingen.

Juist daarom viel het resultaat me zeker niet tegen. Eigenlijk was het best een kostelijk verhaal dat hij had bedacht, over een mummie die iedereen in het museum liet schrikken. En omdat hij tweetalig onderwijs volgt was het een Engelstalige strip. En daar waar ik tekenen vroeger leuk vond, was Engels toen juist minder 'my cup of tea' dan dat dat bij mijn zoon het geval is...