Als jong ventje begreep ik er waarschijnlijk niet veel meer van dan dat er Romeinen in elkaar werden geslagen en er aan het eind van het verhaal altijd een feestmaal met everzwijn werd georganiseerd.
Pas later besefte ik dat vooral de verhalen uit de periode 1961-1976 naast de 'simpele' grappen ook zaken bevatten die inspeelden op bijvoorbeeld politieke en maatschappelijke vraagstukken, die je pas snapt wanneer je wat ouder bent.
Sinds een paar weken is Bastiaan m'n oude Asterix-boeken aan het lezen. Ongetwijfeld doorziet ook hij nog niet alle 'diepere lagen' in de verhalen, al moet ik uitkijken dat ik die slimmerd daarbij niet onderschat. Vorige week gaf hij, geheel in het engels, een presentatie in de aula over het project 'Egypte'. Tezamen met twee klasgenoten hadden ze bedacht dat ze eigenaar waren van een reisbureau die reizen naar Egypte aanbood.
En de avond erna zaten Wilma en ik weer in diezelfde (dit keer met zo'n 400 man gevulde) aula, waar alle eerste klassen (onder leiding van een balletschool) de musical- en dansvoorstelling 'Cleopatra' opvoerden.
We waren verbaasd over de professionele uitstraling van het geheel, vooral omdat we wisten dat ze die middag pas na schooltijd waren begonnen met het oefenen én het maken van de (meeste) attributen. Een mooie licht- en geluidshow en goede choreografie maakte het helemaal 'af'. In deze musical was Bastiaan onder meer in een (ritmisch) gevecht met de Romeinen verwikkeld.
Na afloop van de voorstelling was het laat en was onze zoon bekaf. Maar ondanks dat zal hij het best jammer gevonden hebben dat dit verhaal niet eindigde met een feestmaal met everzwijn.
