Schrikken

Ik zal en jaar of tien zijn geweest. Onze stacaravan op camping Hoeven had een wc-tje, maar mijn ouders vonden het geen goed idee om deze toen toch nog wel noviteit op sanitair gebied te gebruiken voor alle alledaagse ongemakken, vooral niet door kinderen. Dus toen ik op een avond er eens goed voor wilde gaan zitten (om het zo maar even uit te drukken..) zei mijn moeder dat ik daarvoor maar naar de washokken moest lopen. Ik voelde daar weinig voor, want het was al donker en er was maar weinig verlichting op de paadjes naar die hokken. Maar na lang wikken en wegen nam de druk toe om toch maar te gaan. Ik besloot schijt te hebben aan mijn angst en de stoute schoenen aan te trekken.

Ik stapte de caravan uit en rende als een idioot in het pikkedonker richting de openbare sanitaire voorzieningen. Tot ik ineens een ondefinieerbaar geluid hoorde... Van dichtbij klonk een eng soort gemompel met gilletjes. En precies toen ik een van de weinige lantaarntjes onderweg passeerde schrok ik me het apezuur toen ik van dichtbij ineens het mismaakte gezicht van een oudere man zag. 
Ik deed het nog net niet letterlijk in mijn broek, maar gilde en rende zo hard als ik kon terug naar onze caravan.

Toen ik daar het verhaal vertelde zeiden mijn ouders dat het waarschijnlijk de 'papiertjesprikker' was geweest die ik was tegengekomen; een geestelijk en lichamelijk zwaar gehandicapte goeierd die op de camping wat simpele klusjes deed (en dus blijkbaar ook in de avonduren). Inderdaad kwamen we hem ook in de weken erna wel eens tegen op het kampeerterrein. Hij kon niet praten en had een gezicht dat leek op het engste griezelmasker, maar hij deed inderdaad geen vlieg kwaad. Wanneer ik mensen wel eens 'zo, die moet je ook niet in het donker tegenkomen' hoorde zeggen, wist ik uit eigen ervaring dat ze gelijk hadden.

Ik moest aan dit voorval denken toen we een paar werken terug op de boot naar Engeland zaten en Bastiaan toen we net in onze hut waren aangekomen nog even terug naar het autodeck wilde om nog wat te gaan halen. Ook hij kwam toen weer snel terug gelopen, omdat hij onderweg was aangesproken. Een flink dronken Engelsman had hem 'where can I find my way to the boat?' gevraagd, waarop Bastiaan had geantwoord 'you are ON the boat'. Hoewel dat de man enigszins gerust stelde, bleef de waggelende kerel mijn zoon aanspreken waarop deze besloot maar vlug naar onze hut terug te keren. Dat vonden wij een wijs besluit, want statistisch is bewezen dat een Engelse bierdrinker eerder een vlieg kwaad doet dan een goedaardige papiertjesprikker...