Stoomschip

De afgelopen twee dagen nam ik deel aan een retraite aan boord van het Stoomschip SS Rotterdam, dat sinds enige jaren ligt aangemeerd in Katendrecht op Rotterdam-Zuid. Het enorme schip - dat stamt uit 1958 en tot 2000 de wereld rondreisde - fungeert niet alleen als museum, hotel en vergaderlocatie, maar heeft ook een aantal horecagelegenheden aan boord.

Het schip heeft de laatste jaren regelmatig uitgebreid in de belangstelling gestaan, omdat de kosten van de renovatie van het schip, vooral door de asbestverwijdering, vreselijk uit de hand liepen. De kosten waren vooraf begroot op € 6 miljoen, maar meteen na aankoop bleken de kosten voor renovatie € 25 tot € 40 miljoen hoger te liggen. En toen daarna de problemen zich maar bleven opstapelen stopte de teller pas bij ongeveer € 240 miljoen !

Het schip is absoluut een bezienswaardigheid, maar blijkt allesbehalve rendabel. Er gaan op dit moment geruchten over een mogelijke verkoop ervan. Aan het enthousiasme van degenen die de rondleiding verzorgen ligt het niet. Overal aan boord vertellen mensen mooie verhalen; meestal oudere mannen, die uitstralen vroeger op de boot gevaren te hebben maar misschien gewoon groenteboer zijn geweest.

Alleen is het contrast met het restaurant 'Lido', op het promenadedeck van het schip, enorm. Wat een ongeinteresseerde en slechte bediening. We voelden ons echt in de boot genomen. Met zo'n instelling jaag je mensen weg en kom je nooit uit de kosten.

Nee, dat was echt niks. Maar aan de andere kant was de vergaderlocatie en de gastvrijheid daar weer prima. Eten in Lido zal ik niet gauw meer doen, maar wanneer men me zou voorstellen er nog een keer te vergaderen, zou ik reageren met 'da's goed'. Of beter nog 'd'asbest'.