In de schuur in onze voortuin staat een extra vriezer en koelkast. En voor ik onze voordeur op het nachtslot doe vraag ik standaard elke avond of we nog iets uit de schuur nodig hebben. Vaak gaat het dan om brood en/of een pak melk voor de volgende dag.
Het dicht doen en op slot draaien van de schuurdeur is een vak apart. Onze schuurdeur is namelijk nogal gevoelig. Alle weersomstandigheden die zich voordoen in Nederland (nat, warm, koud, stormachtig) hakken er nogal fors in bij hem. Heel af en toe zit hij zo losjes in de sponning dat hij spontaan open vliegt, maar het merendeel van de tijd zit hij aan verschillende kanten muurvast en krijgen we hem maar lastig open, dicht en op slot. Eigenlijk had ik ‘m al lang een keer moeten vervangen, maar ach... het is maar een schuurdeur. Dus pak ik met enige regelmaat mijn schuurmachine om ‘m weer passend te maken, wat ertoe leidt dat hij soms weer spontaan open vliegt.
Vorige week liet de deur zijn gesloten karakter weer zien en was hij nauwelijks op slot te krijgen. Dus al een paar avonden beukte ik met m’n schouder tegen hem aan, met het uit de vriezer gehaalde brood onder m’n arm, zodat ik de sleutel in het slot kon omdraaien. Tot ik er op een avond geen erg in had dat ik deze avond niet alleen brood onder m’n arm had, maar ook een pak melk. Door de beuk op de deur sprong het melkpak aan de bovenkant open en spoot er een fontein melk in mijn gezicht en over m’n kleding.
Het was gelukkig al donker, dus niemand zag het. Of hoorde ik daar een gek lachje? Het klonk in ieder geval wel zo gek als een deur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten