Wanneer ik bij m'n ouders ben haalt m'n moeder altijd wel een keer haar smartphone tevoorschijn en vraagt ze mij bijvoorbeeld om een of andere melding (zo'n wit cijfertje in een rood cirkeltje) te verwijderen. En dat doe ik natuurlijk graag. Want het is ook voor mij soms best even puzzelen, laat staan voor iemand van de generatie die in hun jonge jaren nog niet eens een 'vaste' telefoon in huis had.
Vorige week zag ik dat m'n vader zo'n oude zwarte bakelieten telefoon uit de kelderbox had gehaald en was in een oogopslag zichtbaar wat voor ontwikkeling de telefoon de afgelopen decennia heeft doorgemaakt. Uit m'n vroege jeugd weet ik nog wel dat bij mijn opa en oma zo'n ouderwetse telefoon in de gang hing, naast de trap naar boven. Maar of wijzelf al telefoon hadden in mijn eerste levensjaren en hoe die eruit zag konden we ons geen van allen meer precies herinneren. Wel wist m'n moeder nog dat ons nummer destijds uit slechts vier cijfers bestond. Dat deed mij denken aan die sketch van Herman Finkers, waarin hij zegt dat elke abonnee in Almelo een ééncijferig nummer had toen de telefonie nog in de kinderschoenen stond. En dat een archivaris had uitgezocht dat de familie Ten Cate telefoonnummer 1 had, Scholten 2, Van Heek 3, de Katoenmij 4. Schuttersveld had 5, Bendien 6, Spaanjaard 7, Nijhuis had een geheim nummer en Dijkers had nummer 9.
Een paar dagen terug zag ik op mijn TV vanuit mijn Google-account een foto voorbij komen met op de voorgrond ikzelf als tweejarige met mijn vader en zusje en op de achtergrond... een grote zwarte bakelieten telefoon!
Dus in 1963 hadden we al zo'n apparaat, weet ik nu. Trouwens een leuke tip voor wie zich verveelt tijdens de gedeeltelijke lockdown: bekijk eens wat oude foto's van het huiselijk leven van vroeger en let op de achtergrond. Je ziet dan misschien een telefoon, maar in ieder geval allerlei attributen (schilderijtjes, beeldjes, souvenirtjes) waarvan je ook het bestaan niet meer wist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten