Machtsovername

Ben ik de enige die het in de gaten heeft? Langzaam maar zeker nemen de dieren de macht van ons over. In ons huis is dat proces al een tijdje aan de gang. Onze kat Sam deelt de lakens uit. Allereerst kijkt hij ons regelmatig arrogant aan vanaf de kast, stoel of tafel waarop hij heel pedant is gaan zitten. En als we dan nog niet begrijpen dat hij wil eten, snoepen of naar buiten wil gaat hij ons lopen commanderen. Ook ‘s nachts strompel ik regelmatig slaapdronken naar beneden nadat meneer me dan vanuit de achtertuin roept om hem naar binnen te laten.

Over de tuin gesproken, daar zijn de vogels aan de macht. Duiven, kauwtjes, roodborstjes, koolmeesjes en af een toe een verdwaalde halsbandparkiet hebben er het hoogste woord. Maar niet alleen op ons territorium, ook in ons buurtje zijn de beesten aan een opmars bezig.

Tijdens het uitlaten laatst stond Moos ineens stil bij een schepsel dat met zijn scharen de neus van onze viervoeter probeerde te grijpen. Het was een rivierkreeft die uit de sloot was komen wandelen (slootkreeft dus?). Twee dagen later liep ik weer met de hond langs die door eenden-, waterhoentjes- en nijlganzenfamilies bevolkte sloot en wees een mevrouw die ook haar hondje uitliet naar het water. ‘Moet je kijken wat een enorme vis!’. In het volgens mij nog geen dertig centimeter diepe water zwom een fors beest dat langer was dan mijn arm (en ik heb lange armen hoor!). 

Gelukkig zijn de goudvissen in onze vijver wat bescheidener van omvang, dacht ik toen ik eerder deze week de pomp van onze vijver aan het schoonmaken was. Toch schrok ik, want wat liep daar over mijn hand? Een mini-dino (lees: salamander). Nou is natuurlijk bekend dat dat soort beesten al sinds jaar en dag op onze aardkloot rondloopt, en ik kan dat ook bevestigen. Toen Bastiaan nog klein was en in onze tuin speelde liep hij op een gegeven moment ook rond met een salamandertje op z’n arm (zie foto).

En dan was er nog die ochtend dat ik naar m’n werk fietste en een enorme horde schapen op me af zag komen. Zo’n tachtig stuks renden over de weg en het fietspad mij en een paar automobilisten en fietsers tegemoet, met daarachter twee schaapherders en drie fanatiek heen en weer rennende honden.

Ja, langzaam maar zeker nemen de dieren de boel over hier. Al hebben we in onze buurt gelukkig nog geen wolf gezien. Of hij moet in schaapskleren ergens midden in die kudde hebben gelopen...