Allemaal familie

Gisterenavond was ik met een aantal achternichten op bezoek bij een achterneef. Ik snap dat familierelaties die met 'achter' beginnen niet zo gauw een duidelijk beeld geven, dus leg het nog even anders uit. Het ging om kinderen van neven en nichten van mijn moeder. En een dochter van de zus van m'n moeder trouwens. En om het dan nog wat ingewikkelder te maken: ook een dochter van een broer van m'n vader die tegelijkertijd een dochter van een nicht van m'n moeder is.

Afijn: voor ik er zelf in vastloop... ik ben blij dat er mensen zijn die zoiets ingewikkelds overzichtelijk in een familiestamboom zetten. En precies dát had onze gastheer van gisteren gedaan. Na jarenlang zoek- en speurwerk heeft hij een uitgebreide site vol met namen, foto's en filmpjes weten te maken. Maar - zo constateerden we - de geschiedenis van een familie komt pas echt tot leven met verhalen en gebeurtenissen die de voor- en achternamen aanvullen. En een aantal van die verhalen werden ter plaatse verteld. Zo was het bij mijn oma en haar zussen blijkbaar jarenlang gebruikelijk dat zij 's morgens de dag begonnen met een rauw ei en cognac! Een openbaring voor mij, maar blijkbaar een oud familiegebruik, dat wat mij betreft in de loop van de jaren is geëvolueerd in een boterham met jam en een plak ontbijtkoek.

Ook werd verteld dat onze gezamenlijke overgrootvader niet zo'n 'gemakkelijke' man schijnt te zijn geweest. Al weet ik niet wat het waard is hoor, zo'n mening uit 2017 over iemand uit de eerste helft van de vorige eeuw. Eigenlijk zou je meningen of ervaringen uit díe tijd willen weten. Dát zette me aan het denken. Ik dook een zolderkast in en vond de tekst van een lied uit 1971, geschreven in verband met het 40-jarig huwelijk van mijn opa en oma.

Uit die teksten (overigens geschreven en van tekeningen voorzien door m'n ándere opa) bleek dat mijn nog jonge opa het best moeilijk had met de vader van het meisje waarop hij verliefd was.

Overigens vond ik óók nog de tekst van een lied dat m'n ene opa in 1944 (dus in de oorlog) schreef voor het twaalf-en-een-half-jarig huwelijksfeest van mijn opa en oma. Dat laat nóg meer zien van wat zich begin vorige eeuw in onze familie afspeelde.

Mijn mond viel open van verbazing. Las ik dat nou goed?

(mooie cliffhanger toch?)