Oké, toen we in het vliegtuig zaten konden we niet wachten om te zien welke films, series en games het schermpje op de achterkant van de stoel voor ons in petto had, maar dat is wat anders (toch?). En dat we in deze dagen regelmatig fotograferen, filmen en naar huis beeldbellen hoort er nou eenmaal bij. Maar verder heeft deze stad zo veel om te laten zien. Het is al bijzonder om er gewoon rond te lopen en je te verwonderen over het herrie-verkeer, de drukte op straat, de vele kraampjes, de straatartiesten en de gebouwen. Een vaartocht langs de Statue of Liberty, een wandeling over Brooklyn Bridge, Broadway, Wallstreet; de stad wordt niet voor niets in vele liedjes bezongen..! Het is ook een stad van contrasten, want het indrukwekkende 911-Memorial en het rustgevende (en bij het vallen van de avond bijna feeërieke) Central Park staan mijlenver af van wat er zich de klok rond afspeelt op Times Square.
Maar ook daar, middenin die mensenmenigte en die gekte, hebben we ons een aantal keer uitstekend vermaakt. Lekker gewoon zitten op de grote rode trap (die er - begreep ik - nog niet zo lang staat) of op een terras en kijken naar de mensen, naar figuren als 'The Naked Cowboy' (bekend omdat hij met alleen hoed, broekje en gitaar met toeristen op de foto gaat) en... de beeldschermen. Ja, tóch weer beeldschermen. Dit zijn de beroemdste beeldschermen van de wereld, de een nog groter en flitsender dan de andere. Ik gunde Bastiaan, als representant van de beeldschermgeneratie, de tijd om het een en ander eens 'rustig' te bekijken. Take your 'time' at the 'square', of zoiets...
Ik vermaakte me ook wel. Al was het maar omdat ik op een gegeven moment - nadat ik genoeg schermen had gezien - ontdekte dat The Naked Cowboy sinds kort vrouwelijke concurrentie heeft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten